 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
10. Hukuk Dairesi
E: 1984/1353
K: 1984/1455
T: 13.03.1984
DAVA: Davacı, tedavi giderinden fuzulen ödenen 53.154.53 TL'nin davalılardan tahsiline karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme, davanın reddine karar vermiştir.
Hükmün davacı avukatı tarafından temyiz edilmesi üzerine, (...) işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.
KARAR: Davanın yasal dayanağı 506 sayılı Kanunun 35 inci maddesidir. Bu maddeye göre sigortalının geçindirmekle yükümlü bulunduğu çocukları hastalıkları halinde sağlık yardımlarından yararlanırlar. Davalı (T.), öteki davalı sigoralı (A.)'nin kızıdır. 1960 doğumludur. 20.10.1981 gün ve 2258 sayılı Kurum sağlık kurulu raporunda "hastalığı nedeniyle çalışacak ve iaşe ve ibatesini temin edecek durumda olmadığı ve bir sene sağlık yardımlarından istifadesi gerektiği" belirlenmiştir ve bu rapor tartışma konusu değildir Öte yandan, anılan Yasanın 106/b maddesinde sigortalının "... 18 yaşını doldurmuş olup da çalışamayacak durumda malul çocukları..." geçindirmekle yükümlü olduğu yazılıdır.
O halde, sigortalı çalışamayacak durumda malul sayılması gereken ve başka bir geliri de bulunmayan kızı (T.)'i geçindirmekle yükümlüdür. Dava konusu masraflar da bu dönemdeki hastalık nedeniyle yapılmşıtır. Bu durum karşısında 35 inci maddedeki koşullar oluşmuştur. Ve yasaya uygun olarak yapılan sağlık yardımlarının geri alınması düşünülemez.
Kaldı ki, bir an için, 506 sayılı kanunun 35 inci maddesindeki koşulların oluşmadığı düşünülse bile, davalıların iyi niyetli bulundukları, aksinin iddia ve ispat edilmediği ve kıtı kıtına geçinen kişilerden olmaları yönünden, hayat deneyimleri ve dosya içeriğine göre, dava konusu meblağı tedavide harcamış oldukları ve bu nedenlerle B.K.nun M. 63 uyarınca da "red ve iade ile mükellef bulunmadıkları" ve davanın bu nedenle de reddi gerekeceği ortadadır.
Öte yandan, toplu sözleşmenin 22 nci maddesi, sigortalının sağlık yardımlarından yararlanan yakınlarının, durumunda bir fark meydana getirmediğinden sonucu etkilemez.
O halde, yerel mahkeme kararı yukarıdaki gerektirici sebeplerle onamalıdır.
SONUÇ: Temyiz edilen hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle ONANMASINA, 13.3.1984 gününde oybirliğiyle karar verildi.