DAVA : Reddi Hakim isteminin reddine dair Yargıtay 3. Hukuk Dairesinin 20.12..1982 gün ve 5168-5330 sayılı kararı red isteminde bulunanlardan alacaklı L.G. tarafından 21.1.1983 günlü dilekçeyle süresinde temyiz edilmekle reddi hakim dilekçesi, temyiz olunan karar ve dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra gereği görüşüldü:

KARAR : İstanbul 6. İcra Tetkik Merciince verilen kararın Yargıtay 12. Hukuk Dairesi ve direnme kararının da Hukuk Genel Kurulunca bozulması üzerine, bozma uyarınca verilen kararı temyiz eden alacaklı L.G. ile M.G. temyiz incelemesini yapacak olan 12. Hukuk dairesi Başkanı N. Kalaycı ile Üyeleri K. Gür, Ö. Göknar, T. Öğütçü ve G. Yelço'yu 1.12.1982 günlü dilekçelerinde yazılı nedenlerle reddetmişler, red istemini inceleyen 3. Hukuk Dairesi red nedenlerinin HUMK.nun 29. maddesinde öngörülen sebeplerden hiçbirisine uymadığı ve reddi istenilen hakimlerin tarafsızlıklarını yitirdiklerini gösteren ve redlerini gerektiren herhangi bir husus da bulunmadığı gerekçesiyle yerinde görülmeyen reddi hakim isteminin reddine HUMK.nun değişik 36. maddesi uyarınca birçok hakim reddedildiğinden onarbin lira para cezası ile 500 lira red harcının red isteminde bulunan taraftan alınmasına karar vermiştir.

Reddi hakim dilekçesinin verildiği tarihte yürürlükte bulunan 1730 sayılı Yargıtay Kanunu'nun 26/son maddesine göre, Daireler ve Genel Kurulların toplu olarak reddi caiz olmadığından, öncelikle olayda red niteliği bulunup bulunmadığı üzerinde durulmuş ve reddin az önce anılan Kanun hükmünün yasakladığı anlamda toplu red olmadığı sonucuna varılmıştır. Zira bu hükmün 1. amacı reddin kişisel olduğu, ancak Yargıtay Başkan ve Üyelerinin kişi olarak reddedilebileceği ve fakat bir Yargıtay Dairesi veya Kurulunun müessese olarak reddedilemeyeceğidir. Başkan ve Dairenin bazı üyelerinin tek tek ve ismen gösterilmek suretiyle reddi toplu red olarak nitelendirilemez.

Hukuk Genel Kurulunun 11.6.1976 gün ve 1976/13-1982 E. 1976/2215 numaralı kararında da aynı görüş yansıtılmıştır. (Bknz. YKD, 1977/5, s. 611-612).

Ne var ki, ileri sürülen red sebepleri HUMK.nun 29. maddesinde sayılan sebeplerden hiçbirisine uymadığı gibi, reddi istenilen daire başkanı ve üyelerin tarafsızlıklarını yitirdiklerini gösteren bir neden de bulunmamaktadır. Yargıtay hakimlerinin katıldıkları kurullarda hukuki görüşlerini açıklamaları ve görüşleri doğrultusunda oy vermeleri Yasada öngörülen red sebeplerinden değildir. Bu nedenle, reddi istenilen başkan ve üyelerin, direnme kararının Hukuk Genel Kurulunda görüşülmesi sırasında hukuki görüş ve düşüncelerini savunmalarından doğal bir şey olamaz. Bu görüşmeler sırasında, ileri sürüldüğü ve iddia edildiği gibi tarafgir davranış içerisinde bulunduklarını gösteren hiçbir kanıt da bulunmamaktadır. O halde anılan nedenlere usul ve yasaya uygun olan kararın onanması cihetine gidilmiştir.

SONUÇ : Temyiz itirazlarının reddiyle usul ve yasaya uygun olan 3. Hukuk Dairesinin 20.12.1982 gün ve 5168-5330 sayılı kararın ONANMASINA 16.3.1983 gününde oybirliğiyle karar verildi.

Diğer Bölümlerimiz +
Tüm Hukuki NET forumları + Hukuki Portal + Hukuk Haberleri + Sözleşme ve dilekçe örnekleri + Mevzuat ve bilimsel incelemeler + Hukukçu Blogları + Avukat ilanları + Videolar + Linkler + Ansiklopedi ve Sözlük +

İçtihat Arşivi  Eski içtihat dizini

Yargıtay Kararları 2007 2006 2005 2004 2003 2002 2001 1999 1998 1997 1996 1995 1994 1993 1992 1991 1990 1989 1988 1987 1986 1985 1984 1983 1982 1981 1980 1979 1978 1977 1976 1975 1974 1973 1927-1972