DAVA : Taraflar arasındaki "tazminat" davasından dolayı yapılan yargılama sonunda; Beyoğlu Asliye 1. Hukuk Mahkemesince davanın kısmen kabulüne dair verilen 29.4.1982 gün ve 1979/205-1982/305 sayılı kararın incelenmesi davalılar vekili tarafından istenilmesi üzerine Yargıtay 4. Hukuk Dairesinin 13.12.1982 gün ve 1982/9752-11402 sayılı ilamı; (...Davalıların komşu tayınmazda yaptıkları harfriyet ve bina inşaatı sırasında, davacıların oturduğu binanın çökerek eşyaların zarar gördüğü çekişmesizdir. Mahkeme, olayda eşyalarının uğradığı hasar nedeniyle davalıların üzüldüğünü kabul ederek, onbeşer bin lira manevi tazminatı hüküm altına almıştır. Kişilerin mal varlığına dahil olan eşyalarının zarar görmesi halinde manevi tazminata da hak kazanacakları yolunda yasal bir düzenleme yoktur. Diğer taraftan kişilik hakkına saldırı halinde, manevi tazminat istenebileceğini düzenleyen Borçlar kanununun 49. maddesinin de olaya uygulanması mümkün değildir. Çünkü, yasada açıkça belirtilmemiş olmakla beraber, hukuk öğretiminde ve uygulamada, kişilik hakını oluşturan kişisel değerler (varlıklar) genel olarak belirlenmiştir. Kişinin hayat, beden ve ruh tamlığı, vicdan, din, düşünce ve ekonomik uğraşlar özgürlüğü, şeref, haysiyet, isim, resim, sırlar hep kişisel varlıklardır. Kuşkusuz kişilik hakkını oluşturan bu değerler sınırlandırılmış değildir. Ne var ki, kişinin mal varlığına dahil şeylerin (bir ayırım yapmaksızın) kişilik hakkı içinde yasayla korunan (MK.md.23,24 ve BK. md.49) bir yeri olduğunu kabul etmek mümkün değildir. Davacılar, zarar gören eşyaları arasında yerine konması mümkün olmayan ve onlar için manevi değeri olduğu tartışmasız şeylerinin bulunduğu ne ileri sürülmüş, ne de kanıtlanmıştır. Aksine, bu nitelikte eşyanın bulunmadığı dosya içeresinde belgelerden anlaşılmaktadır.

O halde, mahkemenin manevi tazminatın gerektiği durumları düzenleyen yasal kuralları ve kurallara uygun hukuk öğretiminde ve uygulamadaki görüşleri dikkate almadan, tartışmadan her üzüntünün manevi tazminatı gerektireceği görüşle bu isteği kısmen kabul etmesi usul ve Yasaya aykırıdır...) gerekçesiyle bozularak dosya yerine geri çevrilmekle, yeniden yapılan yargılama sonunda; mahkemece önceki kararda direnilmiştir.

Hukuk Genel Kurulunca incelenerek direnme kararının süresinde temyiz edildiği anlaşıldıktan ve dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra gereği görüşüldü :

KARAR : Tarafların karşılıklı iddia ve savunmalarına, dosyadaki tutanak ve kanıtlara, bozma kararında açıklanan gerektirici nedenlere göre, Hukuk Genel Kurulunca da benimsenen Özel Daire bozma kararına uyulmak gerekirken, önceki kararda direnilmesi Usul ve Yasaya aykırıdır. Bu nedenle direnme kararı bozulmalıdır.

SONUÇ : Davalılar vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile direnme kararının Özel Daire bozma kararında gösterilen nedenlerden dolayı BOZULMASINA, 26.6.1985 gününde oybirliğiyle karar verildi.

Diğer Bölümlerimiz +
Tüm Hukuki NET forumları + Hukuki Portal + Hukuk Haberleri + Sözleşme ve dilekçe örnekleri + Mevzuat ve bilimsel incelemeler + Hukukçu Blogları + Avukat ilanları + Videolar + Linkler + Ansiklopedi ve Sözlük +

İçtihat Arşivi  Eski içtihat dizini

Yargıtay Kararları 2007 2006 2005 2004 2003 2002 2001 1999 1998 1997 1996 1995 1994 1993 1992 1991 1990 1989 1988 1987 1986 1985 1984 1983 1982 1981 1980 1979 1978 1977 1976 1975 1974 1973 1927-1972