Müessir fiil suçundan sanıklar Kazım ve. altı arkadaşının yapılan yargılamaları sonunda; sanıklardan Bayram'ın beraatine, diğer sanıkların hükümlülüklerine dair (Çeşme Asliye. Ceza Mahkemesi)'nden verilen 12.3.1982 gün ve 53 -21 sayılı hüküm, müdahil vekilinin temyizi üzerine, Yargıtay 4. Ceza Dairesi'nce incelenerek bozulup yerine geri çevrilmiştir.

İlk hükümde direnmeye ilişkin aynı mahkemeden verilen 4.3.1983 gün ve 69/10 sayılı son hükmün Yargıtay'ca incelenmesi müdahil vekili tarafından suresinde verilen dilekçe ile istenilmiş, koşulu da yerine getirilmiş olduğundan dosya C Başsavcılığı'nın hükmün bozulması istemini bildiren 10.11.1983 gün ve 4/3373 sayılı tebliğnamesi ile 1. Başkanlığa gönderilmekle; Ceza Genel Kurulu'nca okundu, gereği konuşulup düşünüldü

Müessir fiilde bulunmak suçundan sanık Bayram'ın beraatine; TCK.nun 456/1, 463; 647 sayılı Kanunun 4. maddeleri gereğince ve sanık Coşkuna ayrıca TCK.nun 55. maddesinin uygulanması suretiyle sonuç olarak Kazım, Şevket, Cevdet ve Ergün'ün, 9000'er lira; Coşkun'un 6000 lira ağır para cezası ile tecziyelerine ilişkin hükmü, Özel Daire: (Yerinde görülmeyen sair itirazlarının reddine. Ancak:

Travma neticesi müdahilin başlı başına bir uzuv olan sağ kulağında meydana gelen 0/0 40 oranındaki işitme noksanlığının uzuv zaafı niteliğinde bulunduğu gözetilmeyerek, aksine düşünceyi kapsayan Adli Tıp Kurumu'nun raporuna dayanılarak sanıkların TCK.nun 456. maddesinin 2. fıkrası yerine, 1. fıkrası ile cezalandırılması yoluna gidilmesi) isabetsizliğinden bozmuş;

Yerel mahkeme ise : (Müdahilin sağ kulağında % 40 işitme noksanlığı meydana geldiğine dair İzmir Devlet Hastanesi'nin verdiği rapor, suç tarihinde yasal kuruluş olan Adli Tıp Meclisi Başkanlığı'na gönderilerek, adı geçen Başkanlığın nihai kararı ile, açık ve kesin bir şekilde sağ kulaktaki % 40 işitme kaybının uzuv tatili veya zaafı niteliğinde olmadığı belirtilmiştir.

Adli Tıp Müessesesi Kanununun 10. maddesinin 7. fıkrası "Meclis kararları nihai olmakla birlikte, mahkemelerin delilleri serbestçe takdir yetkilerini kısıtlayamaz" hükmünü taşımakla birlikte, mahkemelerin takdirini raporun uygulama kabiliyeti bulunup bulunmaması yönünden kullanabileceği anlaşılmaktadır.

Uygulama birlik ve düzen, ilmi ve ferini görüşünü nihai bir şekilde bildiren Adli Tıp Meclisi raporlarının bugüne kadar mahkemelerce kesin şekilde uygulanmasıyla sağlanmıştır.

Adli Tıp Meclisi kararına aykırı olarak hüküm kurulması halinde, Adli Tıp Meclisi kararlarının nihai olma ilkesine uyulmamış olacaktır ki; buda uygulamada aynı mahiyetteki raporlar hakkında değişik kararlar verilmesine neden olacak ve eşitlik prensibi ihlal edilecektir) gerekçesiyle önceki hükmünde direnmiştir.

Görüldüğü gibi; oluş ve sübutta Yerel Mahkeme ile, Özel Daire arasında herhangi bir uyuşmazlık bulunmamaktadır. Uyuşmazlık konusu olan husus : Sanıkların müessir fiilde bulunmaları sonucu müdahil Turgut'un sağ kulağında meydana gelen % 40 oranındaki işitme noksanlığının, "uzuv zaafı" sayılıp sayılmayacağı hususudur.

14.4.1982 tarihli Resmi Gazete'de yayınlanarak yürürlüğe giren 2659 sayılı Adli Tıp Kurumu Kanununun 15. maddesinde, Adli Tıp Kurulu'nun görevleri şu şekilde açıklanmaktadır: (a - İhtisas kurulları ve ihtisas daireleri tarafından verilip de mahkemeler ile hakimlikler ve savcılıklarca mahiyetleri itibariyle kanaat verici bulunmayan ve Adli Tıp Genel Kurulunda görüşülmesine lüzum görülen işleri, b - İhtisas kurullarında oybirliğiyle karara bağlanmamış işleri, c - İhtisas kurullarının verdiği rapor ve görüşleri arasında ortaya çıkan çelişkileri, incelemek ve kesin karara bağlamak).

Anılan madde ile Adli Tıp Genel Kurulu'na verilen "kesin karara bağlamak" yetkisi "tıbbi" konularla, Adli Tıp İhtisas kurullarının görev alanına giren konulardadır. Örneğin müessir fiile maruz kalan mağdurlarda meydana gelen yaraların kaç gün iş ve güçlerine engel teşkil edeceği; olayımızda olduğu gibi mağdurdaki işitme kaybının % 40 oranında olup olmadığı veya zehirlenerek ölen bir şahsın hangi çeşit zehir etkisiyle öldüğü; olay yerinde bulunan boş koyanların aynı tabancadan atılıp atılmadığı gibi konularda Adli Tıp Genel Kurulu'nca verilen raporlar "kesin" ve "bağlayıcı"dır.

Ancak düzenlenen bu raporlara göre yasaların hangi hükümlerinin ihlal edilmiş sayılacağının; ne çeşit yaraların, görme ve işitme noksanlıklarının "uzuv zaafı" veya "uzuv tatili" sayılacağının tayin ve tesbiti görevli mahkemeye aittir. Nitekim Adli Tıp Kurumu Kanununun 23. maddesinde: (Adli Tıp Genel Kurul Kararları nihai olmakla beraber mahkemelerin delilleri serbestçe takdir hususundaki yetkilerini kısıtlamaz) denilmek suretiyle, bu husus vurgulanmıştır.

Havastan -duyulardan- birinin devamlı zaafı demek, beş duyu organından birinin fizyolojik görevinin devamlı surette zaafa uğraması demektir. Başka deyim ile bir duyu organının görevini gereği gibi yapamayacak hale gelmesi demektir (MANZİNİ - Vİİ, No: 2410 1, a .P. 103; GÖZÜBÜYÜK, CİLT 3, S. 377).

Adli Tıp Genel Kurulu öteden beri "bir kulağın işitmesi formalken, travmaya maruz kalan diğer kulakta işitmenin tam yokluğu halinde uzuv zaafının meydana geldiğini; aynı durumda travmaya maruz kalan kulakta işitme tam sağırlık halinde değilse uzuv zaafına girmeyeceğini" kabul etmekte, raporlarındaki değerlendirmelerini bu esaslara göre yapmaktadır (Temel Kanunlarımızın Adli Tıp Yönünden Uygulanması, Muzaffer Gül doğan, S. 50).

Halbuki Yargıtay'ımız, vücudumuzda çift olarak bulunan uzuvlarımızdan tek böbrek, tek göz, tek kulak, tek el gibi organları müstakil bir uzuv saymakta, bunlardan birinin fonksiyonunu tamamen kaybetmesini, TCK.nun 456/3. maddesinin uygulanmasını gerektirir. "Uzuv tatili" fizyolojik görevlerinin devamlı surette zaafa Uğramasını ise, TCK.nun 456/2. maddesinin uygulanmasını gerektirir "uzuv zaafı" olarak kabul etmektedir (CGK.nun 23.10.1978 gün, 350/387; 25.5.1981 gün, 131/199 sayılı ve önceki pek çok kararı).

Açıklanan hususlar gözönünde tutulduğunda, müdahilin sağ kulağında meydana gelen % 40 oranındaki işitme noksanlığının "uzuv zaafı" niteliğinde olduğunun kabulünde zorunluluk bulunduğundan; sanıkların TCK. 456. maddesinin ikinci fıkrası yerine, 1. fıkrasıyla cezalandırılmasına karar verilmesi, yasaya aykırı olduğundan, müdahil vekilinin temyiz itirazının kabulüyle, direnme hükmünün bozulmasına karar verilmelidir.

Sonuç : Yukarıda açıklanan nedenlerle, tebliğnamedeki isteme uygun şekilde Yerel Mahkeme direnme hükmünün (BOZULMASINA), depo parasının müdahile geri verilmesine, 19.3.1984 gününde oybirliğiyle karar verildi.

Diğer Bölümlerimiz +
Tüm Hukuki NET forumları + Hukuki Portal + Hukuk Haberleri + Sözleşme ve dilekçe örnekleri + Mevzuat ve bilimsel incelemeler + Hukukçu Blogları + Avukat ilanları + Videolar + Linkler + Ansiklopedi ve Sözlük +

İçtihat Arşivi  Eski içtihat dizini

Yargıtay Kararları 2007 2006 2005 2004 2003 2002 2001 1999 1998 1997 1996 1995 1994 1993 1992 1991 1990 1989 1988 1987 1986 1985 1984 1983 1982 1981 1980 1979 1978 1977 1976 1975 1974 1973 1927-1972