 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
Ceza Genel Kurulu
E: 1983/262
K: 1983/389
T: 28.11.1983
DAVA : Hırsızlık suçundan sanıklar Ahmet ve arkadaşlarının hükümlülüklerine dair (Eyüp 2. Ceza Mahkemesi)'nden verilen 21.10.1982 gün ve 368-534 sayılı hükmün, sanıklardan Mehmet, Nevzat ve Nebi vekilinin temyizi üzerine Yargıtay 6. Ceza Dairesi'nce incelenerek bozulup yerine geri çevrilmiştir.
ilk hükümde direnmeye ilişkin aynı mahkemeden verilen 28.4.1983 gün ve 122- 252 sayılı son hüküm Yargıtay'ca incelenmesi, sanıklardan Nebi ve Nevzat vekili tarafından süresinde verilen dilekçe ile istenilmiş koşulu da yerine getirilmiş olduğundan, dosya C. Başsavcılığı'nın hükmün bozulması istemini bildiren 20.6.1983 gün ve 6/7027 sayılı tebliğnamesiyle 1. Başkanlığa gönderilmekle, Ceza Genel Kurulu'nca okundu, gereği konuşulup düşünüldü:
KARAR : Hırsızlık suçundan sanık Ahmet ve Mehmet'in TCK.nun 493/1, 522, 525. maddeleri gereğince dörder sene altışar ay hapis cezası ile tecziyelerine, aynı süre emniyeti umumiye nezareti altında bulundurulmalarına, hırsızlık malı bilerek satın almak suçundan sanık Nebi ve Nevzat'ın TCK.nun 512 ve 522. maddeleri gereğince 1'er sene 6'şar ay hapis ve 1500'er lira ağır para cezasıyla tecziyesine, 2525 lira yargılama giderinin sanıklarından müştereken ve müteselsilen tahsiline ilişkin hükmü özel daire:
1 - Suçu birlikte işlemeyen sanıklardan yargılama giderinin müştereken ve müteselsilen alınmasına karar verilmesi,
2 - TCK.nun 512. maddesi gereğince sanık Nevzat ve Nebi için hükmolunan cezaların asıl faile verilmiş cezanın 1/3'ünü geçemeyeceğinin gözetilmemesi isabetsizliğinden bozmuş;
Yerel mahkeme 1 nolu bozma nedenine uymuş; 2 no.lu bozma nedenine ise : asıl faillere verilen ceza TCK.nun 493/1 ve kıymet itibariyle 522. madde de tatbik edilmek suretiyle 4'er sene 6'şar ay hapis cezasına hüküm verilmiş ve hırsızlık malı satın alan sanıklar Nevzat ve Nebi'de, asıl faillere verilen 4'er sene 6'şar ay hapis cezasının 1/3'ü ile cezalandırılmış bulunduklarından maddede öngörülen sınır alışmamıştır) gerekçesiyle önceki hükümde direnmiştir.
Görüldüğü gibi, özel daire ile yerel mahkeme arasında uyuşmazlık konusu olan husus : "Bir cürümden hasıl olan eşyayı" bilerek satın alan şahıslara TCK.nun 512. maddesi gereğince ne şekilde ceza tertip edileceği hususudur.
hükmüne yer verilmiştir.
Maddede yer alan, "... tayin edilecek ceza, asıl fiil için verilecek cezanın üçte birini geçmez" ibaresinden anlaşılması gereken : Bir cürümden hasıl olan para veya sair eşyayı bilerek "kabul eden", "saklayan","satın alan" veya bu eylemlere "tavassut eden" kişilere verilecek hapis cezası ile, para cezasının hapse çevrilmesi suretiyle bulunacak toplam hapis cezası süresinin; kanunen yapılması gerekli artırma ve indirmeleri nazara alınmaksızın asıl faillerin eylemlerine tertip edilmesi gereken "İlk Ceza"nın 1/3'ünü geçemeyeceği hususudur. Yargıtay'ın bugüne kadarki uygulamaları bu yolda olduğu gibi doktrinde de maddenin bu şekilde anlaşılması gerektiği çeşitli yazarlarca belirtilmiştir. (S. DÖNMEZER, Kişilere ve Mala Karşı Cürümler, 10. Bası, S. 389; K. AKDOĞAN - C. KÖSEOĞLU, Devlet ve Şahıs Mallarına Karşı işlenen cürümlerle sahtecilik suçları, S.261; N. ÖZTÜRK, Türk Ceza Kanunu Şerhi ve Tatbikatı 3. Cilt S. 527; Ceza Genel Kurulu'nun 21.9.1959 gün ve 62-57 sayılı kararı).
Bu itibarla, yerinde bulunan Özel Daire bozma kararına uyulması gerekirken, yazılı şekilde hükmün tesisi yasaya aykırı bulunduğundan, sanıklar vekilinin temyiz itirazının bu nedenle kabulü ile, direnme kararının bozulmasına karar verilmelidir.
SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenlerle, tebliğnamedeki isteme uygun şekilde, yerel mahkeme direnme kararının BOZULMASINA, depo paralarının sanıklara geri verilmesine, 28.11.1983 gününde üçte ikiyi geçen çoğunlukla karar verildi.
