 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
Ceza Genel Kurulu
E: 1983/242
K: 1984/20
T: 23.01.1984
DAVA : Taammüden adam öldürmek ve öldürmeye eksik teşebbüsten sanıklar a. ve S.B.'ın hükümlülüklerine dair Keskin Ağır Ceza Mahkemesinden verilen 17.2.1981 gün ve 17-13 sayılı hüküm, doğrudan temyize tabi olup, sanık A. vekilinin de temyizi üzerine Yargıtay 1. Ceza Mahkemesince incelenerek bozulup yerine geri çevrilmiştir.
İlk hükümde direnmeye ilişkin aynı mahkemeden verilen 5.10.1982 gün ve 139-111 sayılı son hükmün Yargıtay'ca incelenmesi re'sen temyize tabi olup, sanık A. tarafından da süresinde verilen dilekçe ile istenilmiş koşulu da yerine getirilmiş olduğundan, dosya C. Başsavcılığının hükmün bozulması istemini bildiren 8.6.1983 gün ve 1/2242 sayılı tebliğnamesiyle 1. Başkanlığa gönderilmekle, Ceza Genel Kurulunca okundu, gereği konuşulup düşünüldü:
KARAR : Tasarlayarak adam öldürmek ve öldürmeye eksik teşebbüs suçundan sanık A.B.'ın TCK.nun 450/4. maddesi gereğince idam cezasıyla tecziyesine; sanık S.B.'ın TCK.nun 450/4, 61, 31, 33 ve 6136 sayılı Yasanın 13. maddeleri gereğince sonuç olarak 15 yıl ağır hapis, bir yıl hapis, 500 lira ağır para ve fer'i cezalarla tecziyesine ilişkin hükmü, Özel Daire özetle:
Sanıklar hakkında TCK.'nun 51/1. maddesinin uygulanması isabetsizliğinden bozmuş;
Yerel Mahkeme ise, bazı gerekçeler ileri sürerek önceki hükmünde direnmiştir.
Bozmadan sonra sanık S.B. vekilinin duruşmaya çağrılmayarak, sadece adı geçen sanığa bozmaya karşı diyeceklerinin sorulmasıyla yetinilerek, savunma hakkının kısıtlanması suretiyle hüküm kurulduğu anlaşıldığı gibi; sanıklar ve vekillerinin yokluğunda verilen direnme kararının sanık S. vekiline tebliğ edilmediği de görüldüğünden, hükmün sair yönleri incelenmeksizin bu nedenlerle bozulmasına karar verilmelidir.
SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenlerle tebliğnamedeki isteme aykırı olarak, Yerel mahkeme direnme hükmünün BOZULMASINA 23.1.1984 gününde oybirliği ile karar verildi.