 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
9. Hukuk Dairesi
E: 1983/9113
K: 1983/10663
T: 15.12.1983
DAVA: Davacı davalıya ait işyerinde mevsimlik işçi olarak 1975 ila 1981 yılları arasında çalıştığı, 1982 iş mevsiminde davalının İş Kanununun 24 ve toplu iş sözleşmesinin 27/b. maddesi gereğince davacıyı işe çağırmadığını, böylece 1982 sezonunda davalının davacıyı ücretsiz izne tabi tutttuğunu daha sonra da Bölge Çalışma Müdürlüğünün tahkikatı üzerine sorumluluktan kurtulmak amacıyla davacıyı 15.12.1982 tarihinde işe çağırdığını böylece davacının 1.4.1982 ile 30.9.1982 tarihleri arasında ücret ve sosyal haklardan mahrum kaldığını, bunun istenmesine rağmen ödenmediğini ve böylece iş akdinin Kanunun 16. maddesi greğince feshedilmiş sayılacağını ileriye sürmüştür.
Taraflar arasında davacının mevsimlik işçi olduğu ve iş mevsiminin Nisan başında başlayıp Eylül sonunda bittiği ihtilaflı değildir. İş Kanununun 24/3. madde hükmüne göre mevsimlik işçilere de 24. madde hükmünün uygulanması gerekmektedir.Bu hüküm ile, işçi işin başlaması halinde işe alınmayı isteme hakkına sahiptir. Ancak davacı bu hakkını kullanmamıştır. Şu halde iş akdinin davalı tarafça mevsim başında haklı olmayan sebeplerle feshedildiğini kabul etmek gerekir. İşçinin çalışmadığı hangi sürelerin çalışılmış gibi sayılacağı kanunda gösterilmiştir. söz konusu olayda mevsimlik işçi olan davacının işe çağrılmadığı mevsimi çalışmış gibi kabul etmek mümkün bulunmadığı gibi, bu süre için işçinin ücret vesair hakları istemesi de mümkün değildir. Bu yön dairemizin 26.11.1981 tarih 11844/12214 sayılı kararında da vurgulanmıştır.
Şu halde davacının çalışmadığı dönem için ücret, yemek parası, ikramiye, yakacak parası, giyim parasının hüküm altına alınması doğru olmadığı gibi, bu sürenin kıdeme ilavesi suretiyle kıdem tazminatı hesabı da yanlıştır.
SONUÇ: Yukarıda gösterilen sebeplere binaen mahalli mahkeme kararının davalı yararına BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde iadesine, 15.12.1983 gününde oybirliğiyle karar verildi.