 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
9. Hukuk Dairesi
E: 1983/3598
K: 1983/5477
T: 16.06.1983
DAVA: Davacı, intibak ve hakları karşılığı zam farkı, ikramiye farkı ve maddi tazminatın ödetilmesine karar verilmesini istemiştir. Mahkeme isteği kısmen hüküm altına almıştır. Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla dosay incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
KARAR: 1- Dosyadaki yazılara kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davalının aşağıdaki benin kapsamı dışındaki temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.
2- Davacı özel sözleşmenin 10. maddesine göre ücret ve ikramiye farkı istemiştir. Sözü geçen 10. madde davacıya Toplu İş Sözleşmesikapsamı dışında kalan diğer çalışanlara yapılan zam ve verilecek hak ve zamlardan yararlanma olanağı getirmemiştir. Maddedeki hüküm toplu sözleme ile verilen haklardan yararlanma imkanı tanımamaktadır. Bu hükümde emsal deyimi de kullanılmadığına göre, davacı ancak Toplu İş Sözleşmesi kapsamı dışındaki personele ferdi ve yapılan iş özelliği gözetilmeksizin uygulanan seyyani zamdan yararlanabilir. Yargılama sırasında kapsamdışı personele böyle seyyani bir zam yapıldığı ileri sürülmemiştir. Aynı kanunda olduğu ileri sürülen ve hesaplamada dikkate alınan diğer iki kişinin ücretlerinin Toplu iş Sözleşmesine dayanarak artırıldığı özel sözleşmelerindeki hükümlerden
ve dosya içeriğinden anlaşılmaktadır. Bu itibarla bu şahısların aldıkları ücret esas tutularak hesaplama yapılması isabetsizdir. Bunun sonucu olarak davacı ancak Yönetim Kurulu kararı ile verilen 18.000 lira ile 20.000 arasındaki ücret farkı ile bunun ikramiyeye yansımasını isteyebilir.
3- Ferdi sözleşmenin 8. maddesinde 1163 sayılı Yasanın 62. maddesinde belirtilen suçlar dışında süresinden önce feshi halinde sözleşme süresi ile fesih arasındaki ücretlerin tazminat olarak ödeneceği öngörülmüş ve davacını ilikisi 5 yıl sözleşme süresi bitmeden kesilmişse de buradaki fesih önceden tahmin edilemeyen ve düşünülemeyen davacının gözaltına alınması ve tutuklanması gibi zorunlu bir sebebe dayandığından bu madde gereğince cezai şart isteyemez. Kabul biçimi itibari ile de istekten fazla ücret farkına hükmedilmesi usulün 74. maddesine aykırıdır. Bu itibarla kararın bozulmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda gösterilen 2, 3 nolu bentlerde gösterilen sebepten davalı yararına BOZULMASINA, temyiz peşin harcının istek halinde ilgilisine iadesine 16.6.1983 gününde oybirliğiyle karar verildi.