 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
6. Hukuk Dairesi
E: 1983/4645
K: 1983/4645
T: 28.04.1983
DAVA : Mahalli mahkemesinden verilmiş bulunan yukarıda tarih ve numarası yazılı tahliye davasına dair karar, davalı H.K. tarafından süresi içinde temyiz edilmiş olmakla dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
KARAR : Dava, işyeri ihtiyacı nedeniyle kiralananın boşaltılması isteğine ilişkindir. Mahkeme davayı kabul etmiş, hükmü davalılardan H.U. vekili temyiz etmiştir.
Davacı, halen oğlu Y.'ın kiraladığı bir dükkanda mobilyacılık yaptığını, oğlunun aynı işi kiralananda sürdüreceğini iddia ile oğlunun ihtiyacı için işbu davayı açmıştır. Davalı H. vekili ise, ihtiyaçlının kirada olduğu dükkanın daha üstün vasıfta olduğunu savunmuştur. Dinlenen davacı şahitleri de ihtiyaçlı Y.'ın ücretli mobilyacı olan ağabeysinin yanında çalıştığını söylemişlerdir. Bu durumda ihtiyaçlının çalışma şekli konusunda iddia ile savunma birleştiği halde, davacı şahitlerinin beyanı bunlara ters düşmektedir. Bütün sorun ihtiyaçlının kiraladığı bir dükkanda kendi adına mı yoksa işçi olarak mobilyacı olan ağabeysinin yanında mı çalıştığının tesbitinde toplanmaktadır. Bu cihet öncelikle davacı taraftan sorulmak ve iddianın savunmaya uygun bulunup bulunmadığı hususu üzerinde durulmak gerekir. İddia savunmaya ters düşerse bu konuda taraf delilleri toplanarak gerekirse vergi ve sigorta kaydı getirilerek kesin şekilde bu hususun saptanması icap eder. İşçi olduğu anlaşılırsa her zaman oradan ayrılıp müstakilen çalışması mümkün bulunduğundan, davanın kabulü icap eder. Kira ile işçi olduğu anlaşılırsa her zaman oradan ayrılıp müstakilen çalışması mümkün bulunduğundan, davanın kabulü icap eder. Kira ile kendi adına bir dükkanda çalıştığı anlaşılırsa tahliye tehdidi altında bulunduğu iddia edilmediğine göre, uzman bilirkişi aracılığı ile keşif yapılarak halen ihtiyaçlının mobilya imalatçısı mı yoksa hazır mobilya satıcısı mı olduğu gözönünde tutularak, bu iş için kiralananın daha üstün veya eş değer vasıfta olup olmadığının tespiti ve varılacak sonuca göre bir karar verilmesi gerekir. Bundan zuhul ile yazılı şekilde hüküm tesisi usül ve yasaya aykırıdır.
SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenlerle hükmün BOZULMASINA, 28.4.1983 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.