 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
5. Hukuk Dairesi
E: 1983/1163
K: 1983/1153
T: 14.02.1983
DAVA : Taraflar arasındaki 634 sayılı Kat Mülkiyeti Yasası uyarınca ortak giderlerinden davalının payına düşen paranın ödenmesi davasından dolayı yapılan yargılma sonunda; ortak gider borcunun davalıdan alınmasına, fazla istemin reddine dair verilen hükmün Yargıtay'ca incelenmesi davalı vekili yönünden süresinde verilen dilekçe ile istenilmiş olmakla dosyadaki belgeler okunup iş anlaşıldıktan sonra gereği görüşülüp düşünüldü:
KARAR : Dava, .............Yapı Kooperatifi tarafından yaptırılan ve ferdi mülkiyete geçilmiş olan bir ana yapıda kooperatif üyesi davalı Zatiye'ye ait A blok, 28 nolu bağımsız bölümün 30.11.1977 ile 17.11.1980 günleri arasındaki dönem için tahakkuk edipde ödenmeyen ortak gider borcu 136.190 liranın davalıdan alınmasına istemine ilişkindir.
Bir kooperatif üyesinin, kooperatifin devamı süresinde ödemekle yükümlü olduğu borcu ile ferdi mülkiyete geçirildikten sonra bir bağımsız bölüm malikinin ana yapının ortak giderlerinden doğan borcu, hukuki yönleri bakımından özdeş nitelikte değildir. Nitekim davalı da savunmasında bu noktaya değinerek bağımsız bölüme 16.10.1980 gününde malik olduğu, daha önceki zamana ait borçlardan sorumlu olmayacağını ileri sürmüştür.
Dosyadaki tapu kayıt örneğinden anlaşıldığına göre bu ana yapıda kat mülkiyeti kurulmuştur. Bu durumda;
1 - Kat mülkiyetine geçilmiş bir ana yapıda genel gider borçlarını ödemeyen bir kat maliki hakkında dava açma yetkisi 634 sayılı Kat Mülkiyeti Yasasının 35. maddesi gereğince yöneticiye ait olduğundan.....Yapı Kooperatifi temsilcisi sıfatıyla dava açan Fehmi'nin bu yasaya göre seçilmiş bir yönetici olup olmadığı araştırılmadan eksik inceleme ile davaya bakılması,
2 - Bir kooperatif üyesinin kooperatife olan borçlarının Kat Mülkiyeti Yasası kapsamı dışında kaldığı düşünülmeden, davalının, kooperatife olan borçlarını da içeren 28.4.1982 günlü bilirkişi raporunun hükme esas alınması,
3 - Davalının savunmasının da incelenerek oturma izni alabilecek duruma geldikten sonraki dönemler için genel giderlerden sorumlu olabileceği ve bilirkişi incelemesinde buna göre yapılması gerektiği düşünülmeden karar verilmesi, doğru bulunmamıştır.
SONUÇ : Davalının temyiz itirazları bu bakımlardan yerinde görülmediğinden, hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle HUMK.nun 428. maddesi gereğince BOZULMASINA 14.2.1983 gününde oybirliğiyle karar verildi.