 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
5. Hukuk Dairesi
E: 1983/1137
K: 1983/1104
T: 11.02.1983
DAVA : Taraflar arasındaki 4753 sayılı Yasaya göre muhtaç çiftçiye verilen taşınmaz malın yasal süre içinde bizzat işletilmediğinden geri alınması ve kaydının iptali ile hazine adına tapuya tescili davasının reddine dair verilen hükmün Yargıtay'ca incelenmesi davacı idare vekili avukatı tarafından süresinde verilen dilekçe ile istenilmiş olmakla dosyadaki kağuıtlar okunup iş anlaşıldıktan sonra, gereği görüşülüp düşünüldü:
KARAR : Kesin hüküm yargı kararlarına tanınan yasal gerçeklik olup kararların hüküm fıkrası bakımından söz konusudur. HUMK.nun 237. maddesinde belirtildiği üzere kesin hükmün varlığı üç koşula bağlıdır. Bunlar; dava konusunun, dava nedeninin ve tarafların aynı olmasıdır. Kesin hükmün anılan ve amacı yargı kararlarına güvenilmesini ve uyuşmazlığın bütün bir gelecek için sona ermesini sağlamak ve çelişkili kararlar verilmesini önlemektir. 2709 sayılı Türkiye Cumhuriyeti Anayasası'nın 138/Son maddesinde yer alan (Yasama ve yürütme organları ile idare, mahkeme kararlarına uymak zorundadır; bu organlar ve idare mahkeme kararlarını hiçbir suretle değiştiremez ve bunların yerine getirilmesini geciktiremez) hükmü de konunun önem ve bağlayıcılığını vurgulamaktadır. 9.5.1960 gün ve 21/9 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararında da belirtildiği üzere, İçtihadı Birleştirme Kararlarının kesin hükme bağlanmamış ve henüz mahkemelerde bulunan davalara uygulanma zorunluğu vardır. Böylece İçtihadı Birleştirme Kararı ile kesin hükmün hukuki sonuçlarını ortadan kaldırmaya olanak yoktur. Böyle olunca, kesin hükmün varlığı nedeniyle davanın reddine karar verilmesi doğru bulunmuştur.
SONUÇ;Davacı hazine vekilinin temyiz itirazı yerinde görülmediğinden hükmün ONANMASINA ve Harçlar Yasasının 13. maddesine 2588 sayılı Yasa ile eklenen (J) fıkrası uyarınca idareden harç alınmamasına, 11.2.1983 gününde oybirliğiyle kkarar verildi.