DAVA : S.B.'ü devlete ait silahla kasten öldürmekten H.B.'ü işbu öldürme suçuna mani olduğu için yine devlete ait silahla öldürmeye tam derecede teşebbüsten sanık ,C.S.'ın bozma üzerine yapılan yargılanması sonunda : Hükümlülüğüne ilişkin ANKARA 1. Ağır Ceza Mahkemesinden verilen 14.9.1982 gün ve 110/112 sayılı hüküm resen temyize tabi olmakla beraber duruşmalı olarak Yargıtayca incelenmesi sanık tarafından istenilmiş, şartı yerine getirilmiş olduğundan dava dosyası Cumhuriyet Başsavcılığından tebliğname ile Dairemize gönderilmekle; duruşmalı olarak incelendi ve aşağıdaki karar tesbit edildi:

KARAR : 1 ) Toplanan deliller karar yerinde incelenip, sanığın suçlarının sübutu kabul, yeniden işaret edilecek bozma dışında oluşa ve soruşturma sonuçlarına uygun şeklide suç niteliğiy tayin, cezayı azaltıcı sebeplerin nitelik ve derecesi ile mağdura karşı vaki eylemde kanuni tahfif nedeni bulunmadığı takdir kılınmış, savunması inandırıcı gerekçelerle reddedilmiş, incelenen dosyaya göre verilen hükümde aşağıda gösterilecek bozma sebebi haricinde bir isabetsizlik görülmemiş olduğundan sanığın, duruşmalı inceleme sırasında vekilinin mağdura karış eylemde sübuta, eksik incelemeye, kasıt bulunmadığına ilişen ve yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddine,

Ancak;

Sanıkla maktule S.B.'ün evlendikleri, bu evlilikten müşterek çocuklarının olduğu, bilahare geçimsizlik nedeniyle boşandıkları, müşterek çocuklarının anneye verildiği, olay günü hasta ziyaretinden dönen maktule S. ve babası mağdur H.B. ile sanığın karşılaştıkları, sanığın kızı S.'ın kendisine verilmesini istediği, buna karşı maktulenin sanığa hitaben ters bir tutum içerisine girip, - bu çocuk senden değil- sözlerini sarfetmesi üzerine sanığın tabancasını çekerek matuleyi öldürmek istediği, mağdur H.'ın kızının öldürülmesine mani olmak için araya girdiği, sanığın maktuleyi öldürmesine mani olan mağdur müdahil H.B. 'ü bertarf için ona iki el ateş etiği, H. 'ın yere düştüğü, engeli bertaraf eden sanığın bidayeten başladığı saldırısını devam ettirerek aynı tabancayla maktuleye ateş edip onu öldürüğü hükme dayanak alınan delillerle anlaşılmış ve oluş dosya içeriğine uygun olarak mahkemece bu şekilde kabul edilmiştir.

Şu durumda, sanığın maktuleyi öldürmek için buna engel olmak isteyen maktulenin babasını öldürmeye teşebbüs etmesinde, maktuleyi öldürme suçu gaye ve mağduru öldürmeye teşebbüs suçu ise vasıta dır. Olayda sanık öldürme suçunu işlemek ve engeli bertaraf etmek için mağduru öldürmeğe teşebbüs suçunu işlediğnden öldürmeye teşebbüs eylemi mahkemenin de kabulü veçhile TCK.nun 450/7 nci maddesine uygun düşmekte va o maddeden vasıf almaktadır. Bu itibarla maktulenin kasten öldürülmesi, sanığın mağduru mevsufen öldürmeye tam teşebbüs şeklinde TCK.nun 450/7 nci maddesinden vasıf olan mevsuf suçun unsuru olmaktadır. Bu halde ortada TCK.nun 78 inci maddesi hükmü dairesinde suç birliği, mürekkep suç mevcut olduğundan faile bunların bütününün en ağır tavsifine göre ceza verilmek gereklidir. Olayda fiilin en ağır tavsifi, vasıta suçun vasıf aldığı TCK?nun 450/7 nci maddesi olduğundan sözü edilen kanunun 78 inci maddesi hükmü gözönünde tutularak sanığın, diğer özel artırıcı neden baki kalmak üzere, gerek vasıf yönünden ağır olan ve gerek olayda yapılan uygulamayla tertip edilen ceza bakımından daha ağır ceza hükmü ile sonuçlanan TCK.nun 450/7, 62 nci maddeleri uyarınca cezalandırılması gerekir.

Sanığın bidayeten maktuleyi öldürmek için başlattığı silahlı saldırısına engeli bertaraf ettikten sonra da kesintisiz devam edip ateş etmek suretiyle maktuleyi öldürmesine ve saldırısının maktuleye karşı yinelenen kasıt değil, maktuleye karşı başından sonuna kadar devam eden ısrarlı ve bütünlük gösteren öldürme kastının mevcut olduğu açıktır. Fakat sözü edilen ve gaye suçu teşkil eden kasten öldürme fiili TCK.nun 450/7 nci madesinden vasıf alan ve mevsuf nitelik taşıyan sanığın mağduru öldürmeye tam teşebbüs suçunun unsuru olup o suç ile 78 madde muvacehesinde suç birliği içinde olduğundan sanık hakkında her iki fiilden ayrı ayrı ceza tayinine yasal olanak yoktur.

Açıklanan nedenlerle;

Sanığın maktuleyi kasten ve adiyen öldürme suçu, uygulanan TCK.nun 450/7 nci, 62 nci maddelerinde yazılı mevsuf mağduru öldürmeye tam teşebbüs suçunun kanuni unsurunu teşkil eylemisine rağmen 78 inci madde hükmü gözetilmeksizin kasten ve adiyen öldürme suçundan dolayı yazılı madde ile hakkında ayrıca ceza hükmedilmesi;

SONUÇ : Yasaya aykırı ve sanığın, duruşmalı inceleme sırasında vekilinin temyiz itirazları bu bakımdan yerinde görüldüğünden tebliğnamedeki onama düşüncesinin reddi ile hükmün gösterilen nedenle BOZULMASINA, 22.3.1983 gününde oyçokluğu ile karar verildi.

KARŞI OY YAZISI

Kızı maktulenin öldürülmesini engellemek isteyen mağduru öldürmeye teşebbüs eden sanığın manii bertaraf ettikten sonra boşanmış olan eşi maktuleyi öldürmek için yaptığı atışlarla maktuleyi öldürmüş olmasına göre sanığın hem öldürme, hem de mevsuf öldürmeye teşebbüs suçlarından ceza verilmesine, Ceza Kanunu'nun 78. maddesi engel teşkil etmediğinden sanığın mağduru öldürmeye teşebbüs ederek engeli bertaraf ettikten sonra yenilenen kasıtla asıl hedefi maktuleyi de öldürmesinden ayrı ayrı ceza veren mahkemenin kabulü usul ve kanuna uygun olduğundan hükmün onanması reyindeyiz.

Diğer Bölümlerimiz +
Tüm Hukuki NET forumları + Hukuki Portal + Hukuk Haberleri + Sözleşme ve dilekçe örnekleri + Mevzuat ve bilimsel incelemeler + Hukukçu Blogları + Avukat ilanları + Videolar + Linkler + Ansiklopedi ve Sözlük +

İçtihat Arşivi  Eski içtihat dizini

Yargıtay Kararları 2007 2006 2005 2004 2003 2002 2001 1999 1998 1997 1996 1995 1994 1993 1992 1991 1990 1989 1988 1987 1986 1985 1984 1983 1982 1981 1980 1979 1978 1977 1976 1975 1974 1973 1927-1972