 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
14. Hukuk Dairesi
E: 1983/1521
K: 1983/3119
T: 19.04.1983
DAVA : Davacılar vekili tarafından, davalı Uşak Belediyesi aleyhine 1.10.1981 gününde verilen dilekçe ile kadastro komisyonu ek kararının iptali ile 510 ada 23 parsel sayılı taşınmazın tapu kaydına dayanarak tescili istenmesi üzerine yapılan muhakeme sonunda; davanın reddine dair verilen 18.11.1982 günlü hükmün yargıtayca duruşmalı olarak incelenmesi davacılar vekili tarafından istenilmekle, dosya ve içerisindeki bütün kağıtlar incelenerek gereği düşünüldü:
KARAR : Davacılar vekili, kadastro komisyonunca Uşak Belediyesi adına tahdit edilen 510 ada 23 parsel sayılı taşınmazın tapu kaydına dayanarak müvekkilleri adlarına tescilini istemiştir. Davaya dayanak yapılan 11.4.1972 gün ve 22 sayılı tapunun 510 ada 21 parsele aidiyeti hususunda taraflar arasında uyuşmazlık yoktur. Uyuşmazlık sözkonusu tapunun 23 parseli kapsayıp kapsamadığına ilişkindir. 11.4.1972 gün 22 sayılı tapu ile tesis ve tedavül kayıtları, kuzey sınırdaki taşınmazı harmanyeri olarak göstermektedirler. Harmanyeri, değiştirmeye ve genişletmeye elverişli olmakla tapu kaydının miktarına itibar edilir. Kadastro Komisyonu da lehte olmak üzere sözkonusu tapunun tesisindeki miktara itibar ederek 510 ada 21 parsel sayılı taşınmazı davacılar adına tahdit etmiştir. Her ne kadar Karayolları Genel Müdürlüğü 23 parselin kuzeyinden açtığı yolun yeri ile tesisler meydana getirdiği taşınmazı, davacıların tapulu arazileri olduğu kanısı ile kamulaştırılmış isede yapılan yanlış işlem davalı İdare aleyhine delil olarak kabul edilemez. Bu arada davacılar kamulaştırma işlemine başvurmaksızın taşınmazlarına elatıldığından bahisle Özel İdareye izafeten Uşak Valiliği aleyhine açtıkları tazminat davasını kazanmışlarsa da, bu hususta tesis olunan 12.9.1978 gün ve 1977/607 esas, 1978/704 karar sayılı ilam, aleyhinde hüküm taşımaması dolayısiyle Uşak Belediyesi'nin bağlamaz. Komşu 24 parsele revizyon gören aralık 1937 tarih 15 sayılı tapunun 21 parsel sayılı taşınmazın ilk malikini okuması davayı etkilemez. Esasında, mezkül tapunun tesis ve bir kısım tedavül kayıtlarıda harmanyerini okumakta iken sonradan vaki değişiklikle harmanyeri çıkarılmıştır. Bu itibarla, 510 ada 21 parsele revizyon gören gayri sabit sınırlı ve miktarı ile geçerli olan tapunun 510 ada 23 parsele teşmili mümkün olmadığına, kadastro tahdidi sırasında ikrar ve bilirkişilerce teyit edildiği veçhile halen mezarlık niteliğinde bulunan çekişmeli taşınmazın etrafını duvarla çevirerek kendi yerine katan miras bırakanlarının işlemi davacılara mülkiyet yönünden bir hak sağlamayacağına göre, davanın reddi usul ve yasaya uygundur.
SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenlerle davacılar vekilinin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle usul ve yasaya uygun olan hükmün ONANMASINA, 2613 sayılı Yasanın 38. maddesi uyarınca harç alınmasına mahal olmadığına, 5000 lira duruşma vekalet ücretinin davacılardan alınarak davalı idareye ödenmesine, 19.4.1983 gününde oybirliği ile karar verildi.