 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
13. Hukuk Dairesi
E: 1983/117
K: 1983/1985
T: 21.03.1983
DAVA : Taraflar arasındaki alacak davasının yapılan yargılaması sonunda; ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın kısmen kabulüne ve kısmen reddine yönelik olarak verilen hükmün davacı avukatınca duruşmalı ve davalı avukatınca da duruşmasız olarak temyiz edilmesi üzerine gereği konuşulup düşünüldü:
KARAR : 1 - Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle yasaya uygun gerektirici nedenlere ve özellikle delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına ve icra takibine itirazın tebliği tarihinden itibaren bir yıl içinde dava açılmadığından icra inkar tazminatına hükmedilmemesi yasaya uygun bulunmasına göre davacının ve davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan diğer temyiz itirazları reddedilmelidir.
2 - Davacı, ilk davada Ekim 1978 sonuna kadar mahrum kalınan kira gelirini istemiş ve mahkemece istek doğrultusunda ödetme kararı verilmiştir. Bu davada davacı önceki davada talep edilenlerin dışında kalan ve 1981 yılı sonuna kadar mahrum kaldığı kira gelirini istemiş olmasına göre, Ekim 1978 sonuna kadarki süre talep kapsamı dışındadır. O halde bu davada 1978 yılından sadece Kasım ve Aralık ayları kira mahrumiyetinin hesaba katılması gerekirken istek dışına çıkılarak ve önceki davaya konu olmuş ve hüküm altına alınmış süreye ilişkin (1978 yılı Ocak ile Ekim ayları için 10 aylık) kira mahrumiyetine de hükmedilmiş olması usul ve yasaya aykırıdır. Karar bu nedenle bozulmalıdır.
3 - Davalı müteahhittir. Türk Ticaret kanunu'nun 11, 12 ve 14. maddeleri gereğince dava konusu akdi ilişkinin onun yönünden ticari olduğunda tereddüt yoktur. Aynı yasanın 21/2. maddesi uyarınca taraflardan yalnız biri için ticari iş mahiyetinde olan mukaveleler kanunda aksine hüküm olmadıkça diğeri için de ticari iş sayılır. Bu nedenle olayda ticari temerrüt faizinin uygulanması gerekir. Davacı % 32 oranında faiz talep etmiştir. Her ne kadar Türk Ticaret Kanunu'nun 9/2 maddesinde ticari işlerde temerrüt faizi oranı % 10 ise de aynı yasanın 1461/1 maddesinde gereğince ödeme yerinde banka iskontosu % 10'dan ziyade olduğu takdirde temerrüt faizi iskonto miktarına göre de istenebilir. Bu durumda mahkemenin ödeme yerindeki banka iskonto oranı araştırarak sonucuna göre bir karar vermesi gerekirken % 5 temerrüt faizine hükmetmesi yasaya aykırıdır. Karar bu nedenlerle de davacı yararına bozulmalıdır.
SONUÇ : Yukarıda 1. bentte gösterilen nedenle davacı ve davalının diğer temyiz itirazlarının reddi ile kararın 2. bentte gösterilen nedenle davalı yararına, 3. bentte gösterilen nedenle davacı yararına BOZULMASINA, (...) 21.3.1983 gününde oybirliğiyle karar verildi.