 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
11. Hukuk Dairesi
E: 1983/591
K: 1983/674
T: 15.02.1983
DAVA : Taraflar arasındaki davadan dolayı Kahramanmaraş As. 1. Hukuk Hakimliğince verilen 9.11.1982 tarih ve 432/416 sayılı hükmün teyizen dilekçelerinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla dosyadaki kağıtlar okundu, gereği konuşulup düşünüldü:
Davacı vekili, davalının müvekkilinden devir aldığı Çırçır işletmesindeki elektrik tesisatı toplam değer olan (44.250) lirayı 30.4.1979 tarihli senetle ödemeyi yükümlendiği halde ödemediğini ileri sürerek bu alacağın o tarihten bu yana işleyen ticari temerrüt faiziyle birlikte davalının tahsiline, işlemiş faize ilişkin talebin ise reddine karar verilmiştir.
Kararı taraflar vekilleri temyiz etmişlerdir.
1 - Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle gerektirici sebeplere ve delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına ve davacının dayandığı belge, belli bir miktarı ve kesin ödeme tarihini içeren bir borç ikrarı niteliğinde olmadığı gibi, davacı alacaklının davadan önce BK. nun 101/1. maddesi uyarınca davalıyı temerrüde düşürecek bir ihtarname de keşide etmediğine nazaran, temerrüt faizine dava tarihinden itibaren hükmedilmesinde bir isabetsizlik bulunmamaktadır. Bu sebeple davacı vekilinin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddi gerekmiştir.
2 - Davalı vekilinin temyiz itirazlarına gelince; davacı dava dilekçesinde 1979 rayicine göre elektrik tesisat ücreti talep ettiği halde, 1981 rayiçlerine göre bilirkişinin tesbit ettiği miktara itibar edilmesi doğru olmadığı gibi, mahkemece hükme dayanak yapılan aynı bilirkişi raporunda, tesisatın çekme masrafına ilişkin talep yerinde görülmeyerek tazminat hesabında nazara alınmamış olmasına ve davacı taraf da bu rapora itiraz etmemesine göre, mahkemece davacının talebinde yer alan ve tesisat çekme masrafına ilişkin (10.000) liralık talebin bu nedenle reddine karar verilmesi gerekirken, bu husus da gözden kaçırılmak suretiyle dava dilekçesindeki talebin aynen kabulüne karar verilmesi yerinde görülmemiştir.
SONUÇ : Yukarıda (1) numaralı bette açıklanan nedenlerle davacı vekilinin temyiz itirazlarının reddine, ancak (2) numaralı bette gösterilen sebeplerle hükmün davalı yararına bozulmasına, 500 lira temyiz ilam harcından peşin harcın mahsubu ile temyiz eden davacıdan alınmasına, ödediği temyiz peşin harcının isteği halinde temyiz eden davalıya iadesine 15.2.1983 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.