DAVA : Taraflar arasındaki davadan dolayı (Ankara 1. Asliye Ticaret Mahkemesi)'nce verilen 24.12.1982 tarih ve 312/462 sayılı hükmün temyizen tetkiki davacı avukatı tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla; dosyadaki kağıtlar okundu, gereği konuşulup düşünüldü:

KARAR : Davacı vekili, müvekkilinin çadır imalatçısı olup yazlık kampinglerde kullanılmak üzere imal ettiği çadırların reklamı için dava dışı bir matbaada renkli reklam broşürleri bastırdığını ancak bu broşürlerde kullanılan fotoğraflarla ilgili (diyaların) matbaadan ikinci baskıda kullanılabilmesi için geri almadığını, bu arada davalının kendi kamp yeri için bastırdığı broşürde müvekkiline ait çadır fotoğraflarının kullanıldığını ve bu şekilde haksız rekabete giriştiğini ileri sürerek bunun önlenmesiyle, broşürlerin toplattırılmasını, fotoğraflar için yaptığı masraflar da dahil olmak üzere (105.000) lira maddi (250.000) lira da manevi tazminatın davalıdan tahsilini talep ve dava etmiştir.

Davalı vekili cevabında, müvekkilinin çadırcı olmadığını, fotoğrafların ise matbaa tarafından temin edilerek broşürde kullanıldığını savunarak davanın reddini istemiştir.

Mahkemece, tarafların ayrı ayrı ticari iştigal sahalarında ticari faaliyette bulunduklarına göre haksız rekabet unsuru mevcut olmadığını, davada basım işinden dolayı husumetin davalıya düşmediği gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir. Kararı davacı vekili temyiz etmiştir.

Yukarıdaki açıklamalardan da anlaşılacağı üzere mahkemece davanın reddine dayanak olarak tarafların birbirlerinden tamamıyla farklı ticari konularda faaliyet gösterdiklerini, bu nedenle davalı kamping sahibinin kendi işyeriyle ilgili olarak bastırdığı broşürlerde davacıya ait çadır fotoğraflarının kullanılmasının TTK.nun 56 ve 57. maddelerinde düzenlenmiş bulunan bir haksız rekabet teşkil etmeyeceği hususu yapılmıştır.

Oysa, 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Kanunu'nun çeşitli hükümler ile ilgili 6. bölümünün (haksız rekabet) başlıklı 83. maddesini izleyen 84. maddesinde aynen (Bir işareti, resmi veya sesi, bunları nakle yarayan bir alet üzerine tesbit eden veya ticari maksatlarla haklı olarak çoğaltan yahut yayan kimse, aynı işaretin, resmin veya sesin 3. bir kişi tarafından aynı vasıtadan faydalanılmak suretiyle çoğaltılmasını veya yayımlanmasını men edebilir).

Tecavüz eden tacir olmasa bile 1. fıkra hükmüne aykırı hareket edenler hakkında haksız rekabete müteallik hükümler uygulanır.

Eser mahiyetinde olmayan her nevi fotoğraflar, benzer usullerle tesbit edilen resimler ve sinema mahsulleri hakkında da bu madde hükmü uygulanır.) hükmü yer almış bulunmaktadır. Nitekim, mahkemece mütalaasına başvurulan bilirkişi de raporunun (2) numaralı bendinde davacı tarafından çektirilen çadırlarla ilgili fotoğraf ve diaların 5846 sayılı Yasanın 1. ve 2. maddelerine göre, bu Yasanın himayesi altında bulunan (teknik) nitelikli fotoğraflar olduğu kabul edilerek, bu hususu hatırlatmak suretiyle sonucunu mahkemenin takdirine bırakmıştır. Kaldı ki, yukarıya metni aynen alınan 5846 sayılı Yasanın 84/son fıkrası hükmü uyarınca bu yasa anlamında eser niteliğini taşımayan fotoğrafların dahi bu kanunun himayesi altında bulunduğu hiçbir kuşkuya yer vermeyecek şekilde açıklanmış bulunmaktadır.

Her ne kadar, davacı iddiasını doğrudan doğruya TTK.nun 56 ve onu izleyen maddelerinde düzenlenen haksız rekabet hükümlerine dayandırmış ve 5846 sayılı yasadan söz etmemiş ise de, HUMK.nun 76. maddesiyle, 4.6.1958 tarih ve 1958/15-6 sayılı Yargıtay İçtihadı Birleştirme Kararında açıklandığı üzere, hakimin olaya uygulanması gereken yasa maddesini re'sen araştırıp, uygulaması gerekmektedir. O halde, mahkemece 5846 sayılı Yasanın, 84. maddesi ve maddenin yollamada bulunduğu (haksız rekabet) hükümleri gözönünde bulundurularak, davacıya ait fotoğraf ve diaların, davalıya ait kampingin tanıtılmasıyla ilgili broşürlerde basılıp, kullanılmasının ve dağıtılmasının bu madde metni çerçevesinde değerlendirilerek hasıl olacak sonuca göre bir karar verilmesi gerekirken, bu husus gözden kaçırılmak suretiyle yazılı şekilde davanın reddine karar verilmesi doğru görülmediğinden hükmün davacı yararına bozulması gerekmiştir.

SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenlerle davacı vekilinin yerinde görülen temyiz itirazlarının kabulüyle hükmün davacı yararına (BOZULMASINA), ödediği temyiz peşin harcının isteği halinde temyiz edene iadesine, 26.4.1983 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.

Diğer Bölümlerimiz +
Tüm Hukuki NET forumları + Hukuki Portal + Hukuk Haberleri + Sözleşme ve dilekçe örnekleri + Mevzuat ve bilimsel incelemeler + Hukukçu Blogları + Avukat ilanları + Videolar + Linkler + Ansiklopedi ve Sözlük +

İçtihat Arşivi  Eski içtihat dizini

Yargıtay Kararları 2007 2006 2005 2004 2003 2002 2001 1999 1998 1997 1996 1995 1994 1993 1992 1991 1990 1989 1988 1987 1986 1985 1984 1983 1982 1981 1980 1979 1978 1977 1976 1975 1974 1973 1927-1972