 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
11. Hukuk Dairesi
E: 1983/1687
K: 1983/1790
T: 07.04.1983
DAVA : Taraflar arasındaki davadan dolayı İstanbul As. 1. Ticaret Mahkemesince verilen 22.12.1982 tarih ve 1427/3847 sayılı hükmün temyizen tetkiki davalı avukatı tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü:
KARAR : Davacılar vekili, müvekkilerinin davalı şirkette toplam olarak % 30 hisseye sahip olduklarını, davalı şirketin 1980 blanço yılının olağan toplantısının 3.3.1981 tarihinde yapıldığını ve müvekkillerinin kar dağıtılması lehinde oy kullandıkları halde geçerli bir neden yokken % 30'a karşı % 70 oyla dağıtlmamasının kararlaştırıldığını, esasen % 70 hissenin ortaklardan Kaspar Keskinyan'a ait olduğunu, oylamada % 70 doğrultusunda oy kullanan diğer ortakların paravan ortak olduklarını, Anonim şirketlerin esas gayesinin kar dağıtmak olduğunu belirterek, 3.3.1981 tarihli genel kuralda kar dağıtlmamasına ilişkin kararın iptalini, geçmiş yıllırdan aktarılan ve 1980 yılı içinde edinilen karların dağıtlmasına karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili cevap dilekçesiyle, davanın 3 aylık süre içirsinde açılmadığını, davacıların suiniyetli olduklarını, kar dağıtlamamasına yönelik kararın yasaya, ana sözleşmeye ve objektif hüsnüniyet kurallarına aykırı olmadığını savunarak, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, toplanan delil ve belgelere, 1.11.1982 tarihli bilirkişi raporuna ve tüm dosya içeriğine göre dava süresinde açıldığı kabul edilip davalı şirketin 9 yıldır kar dağıtmadığı, TTK.nun 385. maddesine göre kar payı hakkının pay sahibinin müktesep haklarından olduğunu, Anonim şirketlerinde diğer ticaret şirketleri gibi amaçlarının kar dağıtmak olduğunu, TTK. 469. maddesi hükmü ortaklığa ihtiyacı var diye ilarihaye kar dağıtılmaması yetkisini vermediğini, en azından asgari temettü payı dağıtmak durumunda olduğunu, bu dağıtımın şirketin bünyesinde yapacağı olumsuz etkinin başka yollarda örneğin, sermaye arttırarak giderilebileceği, kar dağıtmamak suretiyle oto finansman yoluna gidilmesi bir yerde kanuna karşı hile'yi oluşturacak ve Devlet kardan vergi alma hakkından yararlanamayacak ve şirketin devamlı kar dağıtmama yolunda almış olduğu kararın yasaya hatta objektif hüsniniyet kurallarına uygun olmadığı sonucuna varılarak, 1980 yılına ait karın dağıtlamamasına ilişkin genel kural kararının iptaline, sair istemin reddine karar verilmiştir.
Kararı davalı vekili temyiz etmiştir.
Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle gerektirici sebeplere ve delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre davalı vekilinin bütün temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ : Yukarda açıklanan nedenlerden dolayı davalı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddile usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA 500 lira temyiz ilam harcından peşin harcın mahsubu ile temyiz eden davalıdan alınmasına 7.4.1983 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.