DAVA : Dosyaya, oluşa ve delillere göre; olay geecesi, maktul ve arkadaşlarının eğlenmek üzere gittikleri pavyonda, hesap meselesinden çıkan tartışma ve kavga üzerine pavyon sahibinin şikayetiyle, karakoldan olaya müdahale etmek üzere polis memurları Davut Eren ve Murat Hıra'nın görevlendirildikleri, görevli memurların, maktul de dahil, bütün kavgacıları toplayıp karakola doğru yola çıktıkları, karakola 30-40 metre kala, Çankırıkapı Sokağı ağzına gelindiğinde maktulün aniden sokağa saparak kaçmağa başladığı ve Davut Eren'in yakalamak üzere maktulün peşine düştüğü,

Bu olaydan kısa bir süre önce saat 23.10 sıralarında, aynı karakolda görevli sanık polis memurunun başka bir olayın takibinde görevli arkadaşlarıyla buluşmak üzere aynı karakoldan çıkarak karakol önünde tesadüf ettiği bir taksiye binerek Çankırıkapı Sokağında caddeye doğru yol aldığı sırada, maktulün, taksinin yanından hızla geçtiği, maktulü kovalayan Davut'un, taksi ile yakalamayı düşünerek, el işareti ile taksiyi durdurduğu, sanığın arabadan inip arkadaşına ne olduğnu sorduğ, Davut'un da "yakala kaçıyor, benim nefesim kesildi" demesi üzerine, sanığın beylik tabancasını çıkararak yakalamak amacı ile evvela arkasından koştuğu, maktulün kaçmakta devam etmesi üzerene, durmasını ihtar ettiği, ihtara rağmen kaçan maktulü durdurabilmek düşüncesiyle önce havaya 3-4 el ateş ettiği, buna rağmen maktulün kaçmakta devam etmesi üzere, doğruca maktülün hayati bölgesine tevcih ettiği tabancasını ateşleyerek onu ensesinden yaralayarak öldürdüğü anlaşılmaktadır.

2310 sayılı Yasa ile değişik 1402 sayılı Sıkıyönetim Kanununun 4. maddesinin 2. fıkrasında; silah kullanma yetkisine sahip güvenlik kuvvetlerinin "teslim ol" emrine riayet edilmemesi halinde, güvenlik kuvveti mensuplarına, doğruca ve duraksamadan hedefe ateş edebilme yetkisi verilmiştir. Bu yetkinin kapsam ve sınırının belirlenmesi gerekir. Sözü edilen bu hükümdeki "ateş etme yetkisi" "öldürme yetkisi" anlamına gelir mi? Hiç kuşku yok ki, bunlar eş anlamlı değildirler. Ayrı ayrı kavramlardır. Ateş etmek hakkı, mutlak öldürmek yetkisini de içermez.

Anılan yasanın 4. maddesinin 2. fıkrasındaki sözü edilen yetki, aynı maddenin 1. fıkrasından kaynaklanmaktadır. 1. fıkrada; "görevlilerin ... Türk Silahlı Kuvvetleri İç Hizmet Kanunu ve Yönetmeliği, Polis Vazife ve Selahiyet Kanunu, Jandarma Teşkilat ve Vazife Nizamnamesinde silah kullanmayı icabettiren hal ve şartlardan herhangi birinin tahakkuku halinde, silah kullanma yetkisini haiz .. oldukları" hüküm altına alınmıştır.

Türk Silahlı Kuvvetleri İç Hizmet Kanununun silah kullanmayı gerektiren haller ile ilgili 87. maddesinin 3. bendinde; silah kullanma tarzı, "... önce ayağa, devamı halinde hedef gözetilmeksizin ... "biçiminde özetlenecek şekilde açıklanmıştır. Polis Vazife ve Selahiyet Kanununun 16. maddesinde; polisin, silah kullanmaya yetkili olduğu haller belirtilmiş, bu yetkinin kullanım biçimi de Polis Vazife ve Selahiyet Nizamnamesinin 17. maddesinde; "...polis için silah kullanmak selahiyetinin kabul edildiği hallere münhasırdır. Bu takdirde, mümkün olduğ kadar, suçlunun öldürülmekten ziyade yaralanmasına dikkat etmesi icap eder... "şeklinde hüküm altına alınmıştır. Jandarma Teşkilat ve Vazife Nizamnamesinin 270. maddesinde yazılı hallerde, silah kullanmaktan maksadın, öldürmeyi istihdaf etmeyip, sadece vazifenin yerine getirilmesini mümkün kılacak hale hasredildiği ve bunun için silahın lüzumu halinde kullanılmasının zorunlu olduğu, aynı nizamnamenin 271. maddesinde açıklanmıştır.

Görülüyor ki 2301 sayılı Yasa ile değişik, 1402 sayılı Sıkıyönetim Yasasının 4. maddesi, yukarıda sözü edilen yasaların belirtilen maddelerini ortadan kaldırmadığı gibi, birinci fıkrasında, güvenlik görevlilerinin silah kullanma yetkisini, Polis Vazife ve Selahiyet Kanununda, Jandarma Teşkilat ve Vazife Nizamnamesinde, silah kullanmayı icap ettiren hal ve şartlardan herhangi birinin tahakkuku haline bağlamak suretiyle bu yasal hükümlerinin mer'iyetini teyit etmektedir.

Kuşkusuz, olay tarihinde sıkıyönetim bulunduğuna göre, sanık 1402 sayılı Yasanın 2301 sayılı Yasa ile değişik 4. maddesi hükmünü uygulayacak ve böylece TCK.nun 49. maddesinin 1. bendindeki unsur (koşul) oluşmuş olacaktır. Ancak, sanığını 49/1. maddesi hükmünü icra derken, aynı yasanın 50. maddesi hükmünü de gözönünde bulundurması ve buna riayet etmesi zorunludur. Zira, TCK.nun 49. maddesindeki koşullar, 50 madde ile sınırlandırılmıştır.

Özel Daire kararında da belirtildiği üzere, kendisinde maktulü öldürme kastı yoktur. Daha önce kaçan maktulü yakalamaya çalışan polis memuru Davut Eren'in kullanmadığı yetkiyi, sanığın kullanmış olması da sonucu etkili değildir. Sanığın, kaçan maktulü yakalamak kastıyla silah kullanması, görevi gereğidir. Ancak, ölmeyecek noktalara tevcihan silah kullanması gerekirken, maktulü ensesinden yaralamak ve öldürmek suretiyle yukarıda açıklanan yasal hükümleri ve zaruretin tayin ettiği hududu tecavüz etmiştir. Kuşkusuz, yetki verilmesi hali ile, bu yetkinin tecavüz edilmesi halini birbirinden ayırmak gerekir. Yara mesiri, tökezleme iddiasını doğrulamaktadır. Maktul, enseden yere paralel olarak seyreden kurşunla yaralanıp ölmüştür. Bütün bu hususlar kül halinde ele alındığında; Özel Daire kararının isabetli olduğu, Yerel Mahkemenin kabul ve uygulamasının ise, usul ve yasaya aykırı bulunduğu sonucuna varılmıştır. Bu nedenle, C.Başsavcılığı itirazının reddine karar verilmelidir (Oyçokluğu ile).

Diğer Bölümlerimiz +
Tüm Hukuki NET forumları + Hukuki Portal + Hukuk Haberleri + Sözleşme ve dilekçe örnekleri + Mevzuat ve bilimsel incelemeler + Hukukçu Blogları + Avukat ilanları + Videolar + Linkler + Ansiklopedi ve Sözlük +

İçtihat Arşivi  Eski içtihat dizini

Yargıtay Kararları 2007 2006 2005 2004 2003 2002 2001 1999 1998 1997 1996 1995 1994 1993 1992 1991 1990 1989 1988 1987 1986 1985 1984 1983 1982 1981 1980 1979 1978 1977 1976 1975 1974 1973 1927-1972