DAVA : 6136 Sayılı Kanuna Muhalefetten sanık S.K.'nin hükümlülüğüne dair Şişli 3. Asliye Ceza Mahkemesinden verilip kesinleşen 21.10.1981 gün ve 174/110 sayılı hükümden sonra yürürlüğe giren 2583 sayılı Yasadan sanığın yararlandırılması için Cumhuriyet Savcılığınca yapılan 27.1.1982 günlü istem aynı mahkemenin 28.1.1982 tarihli kararı ile reddedilmiş, bu karara karşı yapılan itirazı inceleyen İstanbul 3. Ağır Ceza Mahkemesinin 5.2.1982 günlü red kararına karşı Adalet Bakanının 14.4.1982 gün ve 022955 sayı ile yazılı emir yoluna başvurması üzerine doya 8. Ceza Dairesince incelenerek, itirazın kabulüyle İstanbul 3. Ağır Ceza Mahkemesi Kararının Bozulmasına ve Cezanın hukuki sonuçlarının ortadan kaldırılmasına 23.4.1982 gün ve 2094/2350 sayılı ilam ile karar verilmiştir.

C. Başsavcılığının CMUK.nun 322. maddesi uyarınca Özel Daire kararına itiraz etmesi, kararın kaldırılmasını ve Yazılı emir isteğinin reddini isteyen 12.5.1982 gün ve 94 sayılı itiraznamesiyle dosyanın 1. Başkanlığa gönderilmesi üzerine Ceza Genel kurulunca okundu, gereği konuşulup düşünüldü:

KARAR : 1965 doğumlu (S.K) olaydan birbuçuk ay önce evinden kaçmış, Şişli'de bulunan K. Oto Garajında Kahyalık yapan S.K. ile tanışmıştır. Olay günü S. S.'a kendisini otusuyla gezdirmesini söylemiş, Ortaköy'e kadar gitmişler, dönüşte garajda kendilerini bekler buldukları askerler S.'yı alıp Askeri Birliğe götürmüşlerdir. Orada yapılan sorgulaması sırasında "S.'nın S.K.'nun tabancası olduğunu" söylemesi ve yerini bildirmesi üzerine, yapılan aramada K. Oto Garajının yazıhane kısmındaki masanın çekmecesinde bir adet tabanca ve bu tabancaya ait mermiler bulunmuştur. Sanığın "bu tabancanın kendisine ait olduğunu, 1 -1,5 sene önce satın aldığını" belirtmesi üzerine açılan kamu davasının yapılan yargılaması sonunda, Şişli 3. Asliye Ceza Mahkemesi 21.10.1981 gün ve 174/110 sayı ile adı geçen sanığın 6136 sayılı Yasanın 13/3, 2305 sayılı Yasanın 2. maddesi, TCK'nun 55/3, 59, 36. madddeleri gereğince sonuç olarak 10 ay hapis ve 416 lira ağır para cezasıyla tecziyesine, dava konusu tabanca ve teferruatının zoralımına karar vermiş, hüküm temyiz edilmediğinden kesinleşmiştir.

Şişli C. Savcılığının Yerel Mahkemeye yazdığı 27.1.1982 tarihli yazıyla "S.K.'nin 2583 sayılı Yasanın Ek 1 maddesinin yararlanması görüşüne varıldığından CMUK.nun 402. maddesi gereğince bir karar verilmesini," talep etmesi üzerine dosyayı inceleyen Yerel Mahkeme 28.1.1982 gün ve 174/110 sayı ile : "Olayda 2583 sayılı Yasanın Ek 1. maddesindeki unsurla ve koşullar bulunmadığından hükümlü S.K.'nin sözü geçen Af Yasasından yararlanmasına yer olmadığına" karar vermiş, bu karara karşı C. Savcılığınca yapılan itiraz İstanbul 3. Ağır Ceza Mahkemesinin 5.2.1982 gün ve 23 sayılı kararı ile reddedilmiştir.

Bu son karar aleyhine Adalet Bakanlığınca "olayın oluş şekli itirabarı ile 2583 sayılı kanunun kapsamına girebileceği nazara alınmaksızın yazılı şekilde karar ittihazında isabet görülmediği"nden bahisle CMUK.'nun 343. maddesi gereğince yazılı emir yoluna başvurulması üzerine, C. Başsavcılığının 19.4.1982 gün ve 467 sayılı ihbarnamesi ile Özel Daireden dosyanın incelenip bir karar verilmesi talep olunmuştur.

2583 Sayılı Yasa yürürlüğe girmeden, terk ve teslim koşullarının belirlenmediği ve bu nedenle de ilgililerince henüz bilinmediği 8.6.1981 tarihinde yapılan arama tutanağında yeterli açıklık bulunmadığı gibi, sanığın Güvenlik Kuvvetlerine karşı teslime yönelik olumlu ve uyumlu bir davranışta bulunup bulunmadığı da dosya içeriğinden anlaşılmamış ve bu durumun araştırılmasına da usul yöntemi açısından olanak bulunamamış olmasına göre sanığın uyarı ve çağrı durumunda olumsuz bir davranışta teslimden kaçınacağı biçimde bir yoruma gidilmemelidir.

Bu nedenlerle C. Savcısının itirazı yasal ve yerinde iken, kabulü yerine reddine karar verilmesi yasaya aykırı ve C. Başsavcılığının yazılı emre dayanan düşüncesi uygun bulunduğundan İstanbul 3. Ağır Ceza Mahkmesince verilip kesinleşen 5.2.1982 gün ve 23 sayılı kararın bozulmasına, verilen cezanın ve hukuki sonuçlarının ortadan kaldırılmasına ...) karar verilmiştir. Bu karara karşı itiraz yoluna başvuran C. Başsavcılığınca:

(2305 sayılı Yasaya 2583 sayılı Yasa ile eklenen 1. madde; "bu yasada sayılan silah mermi, patlayıcı madde, diğer alet ve benzerlerini resmi makamlara kendiliğinden veya çağrı veya uyarı üzerine teslim edenler, yerlerini bildirenler ile Güvenlik Kuvvetleri veya diğer yetkililerce bulunabilecek yerlere bırakmak suretiyle terkedenler hakkında takibat yapılamayacağı hükmü getirilmiştir.

Dosya içeriğinden anlaşılacağı üzere olayımızda sanığın ruhsatsız silahını kendiliğinden veya çağrı veya uyarı üzerine teslim etmesi sözkonusu değildir. Yapılan ihbar üzerine silah, sanığın çalıştığı oto garajının yazıhane kısmındaki aramada ele geçirilmiştir. 2305 ve 2583 sayılı Yasada sözü edilen silah mermi, patlayıcı madde ve diğer alet ve benzerlerini ruhsatsız bulundurmak suretiyle kanuna aykırı davranan, fakat bu durumdan iradi bir şekilde kurtulmak arzusunu izhar edenlere imkan veren yasalardır. 2583 Sayılı Yasa, 2305 sayılı Yasanın öngördüğü, teslim süresi içinde çeşitli nedenlerle silahlarını teslim etmiyen veya edemiyenlerin sonradan pişmanlık duyup kanunun birinci maddesinde belirtilen koşullar içinde terk ve teslim etmeleri halinde yasanın gerektirdiği atıfet hükmünden faydalanmaları amacıyla çıkarılmıştır.

Arama tutanağında, sanığa çağrı veya uyarı yapıldığı hususunda, bir açıklık yoksa da; çağrı ve uyarı keyfiyeti arama işleminin içinde mevcuttur. iyi niyetli bir sanığın güvenlik güçlerinin geldiğini görmesi üzerine ruhsatsız olarak bulundurduğu silahını kendiliğinden teslim etmesi gerekirdir. Olayımızda 2583 sayılı Yasada yazılı terk ve teslim koşulları gerçekleşmemiştir. Çoğunluk kararındaki görüş, sözü edilen yasanın uygulama alanını genişleten ve kanun koyucunun maksadını aşan nitelikte mütalaa edildiğinden, Özel Daire bozma kararının kaldırılarak yazılı emir isteğinin reddine karar verilmesi) talep olunmuştur.

Aşamalardaki bütün ifadelerinde suç konusu silahın kendisine ait olduğunu belirten sanığın, 2583 sayılı Yasa yürürlüğe girmeden önce yapılan arama sırasında teslime yönelik olumlu ve uyumlu bir davranışta bulunup bulunmadığı dosya içeriğinden anlaşılmamasına ve bu durumun araştırılmasına usul yöntemi açısından olanak bulunamamış olmasına göre, Özel Daire kararı oluşan ve 2583 sayılı Yasa ile getirilen kural ve amaca uygun görüldüğünden C. Başsavcılığı itirazının reddine karar verilmelidir.

Çoğunluk görüşüne karşı olan üyeler : (itiraz nedenini benimsediklerini) ileri sürerek kabulü yolunda oy kullanmışlardır.

SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenlerle C. Başsavcılığı itirazının reddine, 28.6.1982 gününde üçte ikiyi geçen çoğunlukla karar verildi.

Diğer Bölümlerimiz +
Tüm Hukuki NET forumları + Hukuki Portal + Hukuk Haberleri + Sözleşme ve dilekçe örnekleri + Mevzuat ve bilimsel incelemeler + Hukukçu Blogları + Avukat ilanları + Videolar + Linkler + Ansiklopedi ve Sözlük +

İçtihat Arşivi  Eski içtihat dizini

Yargıtay Kararları 2007 2006 2005 2004 2003 2002 2001 1999 1998 1997 1996 1995 1994 1993 1992 1991 1990 1989 1988 1987 1986 1985 1984 1983 1982 1981 1980 1979 1978 1977 1976 1975 1974 1973 1927-1972