 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
9. Hukuk Dairesi
E: 1982/4859
K: 1982/5455
T: 04.06.1982
DAVA : Davacı, ihbar ve kıdem tazminatıyla ikramiye, yıllık ücretli izin parası, Şubat ayı vergi farkı ve 1981/Mayıs ayı 12 günlük ücret alacağının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
KARAR : 1 - Dosyadaki yazılarla, toplanan delillere ve gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2 - Davacı, çalıştığı ayın ücretinin müteakip ayın birinci günü verilmesi gerekirken zamanında verilmediğini ileri sürerek akdi ilişkisini İş Yasasının 16. maddesi uyarınca haklı feshettiğinden kıdem tazminatı istemiştir.
Davalı ise, davacının teknik işler müdürü ve aynı zamanda da 2 seneden fazla süreden beri de şirketin Yönetim Kurulu üyesi bulunduğunu, ücretlerin her ayın 5. gününde ödendiğini iyi bildiğini, kendisi de 4.5.1981 ve 9.5.1981 tarihleri arası Genel Müdürle birlikte seyahatte olduğunu, seyahate çıkarken 4.5.1981 tarihinde ücretinde ücretine mahsuben 10.000 lira avans ödenmesi gibi nedenlerle davacınıne ücretinin zamanında ödenmemesi iddiasıyla akdi bozmasının objektif iyiniyet kurallarıyla bağdaşmadığını, kendisinin aynı zamanda şirketin ortağı ve işveren vekili durumunda bulunduğunu ve asıl feshin Libya'da iş bulmuş olması olduğunu savunarak, kıdem tazminatı alamayacağını ileri sürmüştür.
Gerçekten savunmada ileri sürülen maddi vakıaların doğru olduğu dosya içeriği belge ve bilgilerden anlaşılmaktadır.
Öbür yandan herkes haklarını kullanmakta ve borçlarını ifade iyiniyet kurallarına uymak zorundadır. Davacının görev ve pozisyonu ücretlerin genellikle bu ayın 5. gününden sonra uygulandığı ve bunun mutat bir ödeme koşulu haline geldiği dikkate alındığında feshin iyi niyet kurallarına uygun haklı bir fesih olarak kabulüne imkan vermemektedir.
Bu itibarla mahkemenin değişik görüşle kıdem tazminatına hükmetmesinde isabet görülmemiştir.
SONUÇ : Temyiz olunan kararın yukarıda açıklanan sebepten davalı yararına BOZULMASINA, 4.6.1982 gününde oybirliğiyle karar verildi.