 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
9. Hukuk Dairesi
E: 1982/4189
K: 1982/5218
T: 26.05.1982
DAVA : Davacı, ihbar ve kıdem tazminatının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir. Mahkeme isteği kısmen hüküm altına almıştır. Hüküm, süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla
dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü :
KARAR : Hükme dayanak yapılan Toplu iş sözleşmesinin Ayrılış tazminatı (İşyeri tazminatı) başlığı taşıyan 95 inci maddesinde T.H.Y. A.Ort.'da en az 5 yıl çalışmış olmak koşulu ile kendi isteğiyle işten ayrılan personele, madde 91'deki esaslara uygun olarak T.H.Y. ında geçen her hizmet yılı için 30 günlük ücret tutarında "işyeri tazminatı" ödeyeceği yazılıdır. Aynı sözleşmenin 90 ıncı maddesinde kıdem tazminatı 91 inci maddesinde de ihbar ve kıdem tazminatının hesaplanma esasları gösterilmiştir.
93 üncü maddedeki 91 inci maddeye atıf yapan düzenleme biçimi ve niteliği itibariyle sözü edilen ayrılış tazminatının da kıdem tazminatı olarak kabulü gerekir.
1475 Sayılı iş Kanunu'nun 1927 sayılı kanunla değişik 14 üncü maddesinde ise; hangi hallerde kıdem tazminatı ödeneceği açıklanmıştır. İstifa hali burada sayılanlar arasında yoktur. Bu nedenle iş aktinin istifa suretiyle sona erme hali, kıdem tazminatı ödenmesini gerektirmeyen hallerdendir. Bu yön 2320 sayılı kanun ile buyurucu nitelik kazanmıştır. Anılan kanunun yasaklayıcı hükmü, yalnız tavan sınırlamasiyle değil, kıdem tazminatı esaslarını da kapsamaktadır. Bu itibarla TİS'nin istifa edenlere de kıdem tazminatı ödeyeceğine ilişkin hükmü geçersizdir. Davacı, 2320 sayılı kanunun yürürlüğü zamanında istifa etmiştir. O halde, kıdem tazminatı ve bu nitelikteki bir tazminat talebinde bulunamaz.
Mahkemenin 2320 sayılı kanun'un yürürlüğünden önceki uygulamalara dayanarak ve kararda yazılı diğer sebeplerle isteği hükmü altına almış olması doğru değildir.
SONUÇ : Temyiz olunan kararın yukarıda gösterilen sebepten davalı yararına BOZULMASINA, 26.5.1982 gününde oybirliğiyle karar verildi.
KARŞI OY YAZISI
Hükmün dayandığı gerekçelere ve Toplu İş Sözleşmesinin ayrılış tazminatını düzenleyen 93 üncü maddesinin işyeri tazminatı olarak düzenlenmiş bulunmasına ve bu maddenin son fıkrasında kıdem ve ayrılış tazminatlarının yek diğerinden ayrı mütalaa edilerek ikisinin birden verilemeyeceğinin kabul edilmiş olmasında ayrılış tazminatını kıdem tazminatı olarak kabul ederek aradaki esaslara göre ve 2320 sayılı Kanun açısından değerlendirmeye imkan bulunmamasına binaen hükmün onanması oyundayım.