 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
9. Hukuk Dairesi
E: 1982/4047
K: 1982/5207
T: 26.05.1982
DAVA : Davacı, kıdem tazminatının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir. Mahkeme isteği hüküm altına almıştır. Hüküm, süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü :
KARAR : Davacı, 1.10.1980 tarihli dilekçesi ile ihbar öneli vermek suretiyle toplu iş sözleşmesindeki hükme uyarak istifa etmiştir. İhbar öneli verilmek suretiyle fesihlerde, İş Yasasına göre önel sonunda hizmet akti feshedilmiş sayılır. Nitekim davacı bu önel süresi içinde 4.11.1980 tarihinden itibaren iş arama izini de kullanarak hizmet ilişkisi 10.12.1980 tarihinde kesilmiştir.
Öbür yandan iş yasalarında kıdem tazminatını gerektiren ayrılış halleri sayılmış ancak bunlar arasında istifa hali sayılmamıştır. Fakat yasada açıkca da yasaklayacı hüküm bulunmadığından TİS'nde uygun düzenleme getirilmesi halinde davacının bu düzenlemeye ve uygulamaya dayanarak ve güvenerek istifa etmiş olması halinde kıdem tazminatı hakkı tanınmaması M.K. 2. maddesindeki objektif iyi niyet kuralları ile bağdaşmayacağından olumlu karşılanması mümkün ise de; İş Yasasının kıdem tazniatına ilişkin 14. madde esaslarına aykırı ödemeleri kamu düzeni düşüncesiyle açıkca yasaklayan ve yasaya aykırılığı cezai yaptırıma bağlayan 2320 sayılı Yasa 23.10.1980 tarihinde yürürlüğe girdikten sonra iyiniyet kurallarının uygulanmasına da olanak bulunmamaktadır. Bu itibarla mahkemenin kıdem tazminatına hükmetmesi isabetsiz görülmüştür.
SONUÇ : Temyiz olunan kararın yukarda açıklanan sebebden davalı yararına BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde iadesine, 26.5.1982 gününde oybirliğiyle karar verildi.