DAVA: Davacı, iş kazasından doğan maddi ve manevi tazminatın ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.

Mahkeme isteği kısmen hüküm altına almıştır.

Hüküm süresi içinde davalılar avukatı tarafından temyiz edilmekle, dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

KARAR? 1- Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değidir.

2- Davacının sigorta gelirlerinde sonradan yürürlüğe giren 2422 ve 2654 sayılı kanunlar ile artma olmuş ise, bu artışlara ait ve bu arada başkaca bir artış olduğu takdirde onun da peşin sermaye değerlerinin sigorta kurumundan sorularak maddi tazminat hesabından tenzili gerekir.

SONUÇ: Temyiz olunan kararın manevi tazminata ilişkin kısmın ONANMASINA, yukarıda 2. bentte yazıl sebepten davalı yararına BOZULMASINA, 13.3.1982 gününde bozmada oybirliğiyle sebebinde oyçokluğuyla karar verildi.

KARŞI OY YAZISI:

İş Kanununun 73. B.K. 4555 ve 332. maddeleri anlamında işverenin öncelikle ve ilke olarak sorumluluğu için işveren ya da çalıştırdığı adamın eylemi ile zararı doğuran olay arasında uygun sebep sonuç bağlantısının bulunması gerekir. Burada en geniş manada zararlandırıcı olay B.K.nun 332. madde hükmü uyarınca işçinin iş dolayısı ile karşılaşabileceği tehlikeyi önlemek üzere işin mahiyeti bakımından ve hakkaniyet dairesinde kendisinden beklenebilecek tedbirleri almaması sonucu olay meydana gelmiş olmalıdır.

İşin mahiyeti ve koşulları da dikkate alınarak iş güvenliği ve işçi sağlığı ve hatta B.K. nda kabul edildiği üzere hakkaniyet yönünden zararlandırıcı olayın meydana gelmemesi için işveren ya da çalıştırdığı adamdan hakkaniyet ölçüleri içinde beklenebilecek bir tedbir yoksa artık böyle bir halde işverenin kusura dayalı sorumluluğundan bahsedilemez.

Bu sorumluluk kurulları dışında bir de bu konuda sanayiin gelişmesiyle toplumsal düşünceden kaynaklanan tehlike (risk) sorumluluğu nazariyesine dayalı sorumluluk hali vardır. Gerek doktrinde ve gerekse uygulamada ve özellikle iş hukuku alanında benimsenen ve 27.3.1957 gün ve 1/3 sayılı İçtihadı Birleştirme kararında biçimlenen bu tür sorumluluğun esası da işverenin sorumluluğu için kendisinin ya da kullandığı adamın kusurunun şart olmasıdır. İşyerinde, işveren veya çalıştırdığı adamın tedbir konusunda yasaklara uymalarına ve gerekli özentiyi göstermelerine rağmen yine zararlandırıcı olay meydana gelmiş ve işçi bundan zarar görmüşse bu zarardan hak ve nefaset kuralları içinde işçinin işinden yararlanan işveren de sorumlu tutulmalı, işçi bütün zararı ile başbaşa bırakılmamalıdır.

Ancak burada da önemli olan sorumluluk için zaman ve yer bakımından bağlantı yeterli olmayıp zararlandırıcı olayla görülen iş arasında sonuç doğurucu bir bağlantının bulunması ve olayın tamamen ya da kısmen kaçınılmaz etkenler sonucu meydana gelmiş olması gerekir.

Zarar doğuran olayda bu koşullar yoksa, olayda zaman ve yer bakımından ilişki bulunmadığı gibi olayla görülen iş arasında sonuç doğurucu bir bağlantı yoksa, örneğin olay tamamen 3. şahsın kasıt ya da kusuru ile olmuşsa artık burada işverenin sorumluluğundan söz edilemez.

Dava konusu olay iki işçinin kavgası sonunda oluştuğundan işveren için yukarda açıklanan sorumluluk koşulları olayda bulunmadığından kararın bu yönden de bozulması oyundayız.

Diğer Bölümlerimiz +
Tüm Hukuki NET forumları + Hukuki Portal + Hukuk Haberleri + Sözleşme ve dilekçe örnekleri + Mevzuat ve bilimsel incelemeler + Hukukçu Blogları + Avukat ilanları + Videolar + Linkler + Ansiklopedi ve Sözlük +

İçtihat Arşivi  Eski içtihat dizini

Yargıtay Kararları 2007 2006 2005 2004 2003 2002 2001 1999 1998 1997 1996 1995 1994 1993 1992 1991 1990 1989 1988 1987 1986 1985 1984 1983 1982 1981 1980 1979 1978 1977 1976 1975 1974 1973 1927-1972