 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
9. Hukuk Dairesi
E: 1982/146
K: 1982/1235
T: 09.02.1982
DAVA : Davacı, kıdem tazminatının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir. Mahkeme, isteği reddetmiştir.
Hüküm süresi içinde davacı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
KARAR : 1 - Dosyadaki yazılarla, toplanan delillere ve gerektirici sebeplere göre, davacının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2 - Davacı, işyeri ile ilgili olmayan öldürmeye teşebbüs isnadı ile 2.9.1980 tarihinde tutuklanmış ve 16.3.1981 tarihinde tahliye edilerek 6.4.1981 tarihinde beraat etmiştir. İşveren işe devamsızlıktan 5.11.1980 tarihinde iş aktini feshetmiştir. Ancak İş Yasasının 17/3. fıkrasında işyerinde işçiyi bir hatfadan fazla süre ile çalışmaktan alıkoyan bir zorlayıcı sebebin ortaya çıkması halinde işveren bildirimsiz fesih hakkını kullanabileceği kabul edilmiştir. Buradaki zorlayıcı sebebin işyeri ile ilgisi olmayıp işçiye ilişkin olduğu anlaşılması gerekir. Nitekim Hukuk Genel Kurulunun 21.3.1979 gün 1979/871-311 sayılı kararında da bu husus böyle kabul edilmiştir. Bu gibi hallerde işveren iş aktini bildirimsiz feshedebilirse de 14. maddede 17/2. madde dışındaki fesihler kıdem tazminatını gerektireceğinden işçi kıdem tazminatı ile yasanın 34. maddesi uyarınca 1 haftalık yarım ücretini isteyebilir.
Olayda, tutuklamaya davacınında sebebiyet verdiği anlaşılmadığına ve çoğun içinde azında bulunacağı ilkesinden kıdem tazminatına ve 1 haftalık ücrete hükmedilmek gerekirken aksine karar verilmesi isabetli görülmemiştir.
SONUÇ : Temyiz olunan kararın yukarıda açıklanan sebeplerden davacı yararına BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 9.2.1982 gününde oybirliğiyle karar verildi.