 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
8. Ceza Dairesi
E: 1982/3216
K: 1982/3881
T: 07.10.1982
DAVA : 6136 sayılı Kanuna aykırılıktan sanık Luigi'nin yapılan yargılanması sonunda; 6136 sayılı Kanunun 15/1; 2305 sayılı Kanunun 2 ve TCK.nun 59. maddeleri uyarınca 7 ay 15 gün hapis 3.750 lira ağır para cezasıyle hükümlülüğüne ve suç aleti bıçağın zoralımına dair (Diyarbakır 2. Asliye Ceza Mahkemesi) nden verilen 12.4.1982 gün ve 131 esas 110 karar sayılı hükmün süresi içinde Yargıtay'ca incelenmesi sanık vekili tarafından istenilmiş ve şartı depo parası ile yerine getirilmiş olduğundan dava evrakı C.Başsavcılığı'ndan 28.6.1982 gün ve 1924 sayılı tebliğname ile Daireye gönderilmekle incelenip düşünüldü:
KARAR : Sanığın yurda giriş tarihine göre, 6136 sayılı Yasanın 2249 sayılı Yasa ile değişik 14. maddesi hükümlerinin uygulanmaması karşı temyiz bulunmadığından bozma nedeni sayılmamıştır.
Diğer itirazların reddine. Ancak, sanığa uygulanan özgürlüğü bağlayıcı cezanın süresi bakımından:
1- Bir beceri ve düzenleme sonucu oluşabilecek suçlarda, örneğin yüz kızartıcı suçlarda bir ölçüde (bağlayıcı bir koşul olmamakla birlikte) sanığın beli bir toplum içindeki kişiliğine, ahlakı yapısına ve eylimlerine ulaşmak olanak içinde ise de;
Kişinin olumsuz ahlaki eyilimlerini belirleyebilecek niteliği bulunmayan biçim suçlarında sanığın kişiliğine yönelik böyle bir izlenim ve kanı kolayca ve doğrudan oluşamıyacağından, bu tür suçlarda cezaların ertelenmesi tartışması ve gerekçesi kuruluşrekn sanığın bütünüyle geçmiş ve gelecek kişiliğini (özet de olsa) içeren somut bilgilere ve bunlarla geliştirilecek kanılara dayanılması yasal ve doğru olur.
Böylece Yüksek Ceza Genel Kurulu'nun basın yoluyla bir yargı kurumunu kötüleme suçunun sanığı ile ilgili olan 25.4.1982 gün veT.K.82/4-19/162 sayılı kararında da yinelendiği gibi yagrıtay İçtihadı Birleştirme büyük Genel Kurulu'nda 7.6.1976 gününde açıklanan ilkelere yaklaşım sağlanabilecek değerlendirmelere varılmış olunur.
İtalyan uyruklu ve aşamalarda Türkçe bilmediği anlaşılan sanık Luigi 2305 sayılı Yasanın yürürlüğe girdiği 29.9.1980 gününden 12 gün önce uzmanı olduğu bir iş dalında çalışmak için ilk kez ülkemize girmiş, 2 yıl çalıştıktan sonra iş yerinden aldığı izin nedeniyle sınırımızdan yasal çıkışla ayrılırken eşyaları arasında daha önce İtalya'dan beraberinde getirdiği ve ülkesinde yasak olmadığını savunduğu bir sustalı çakı bulunmuştur.
Yasayı bilmemenin özür gösterilemeyeceği kuralı karşısında sanığın 6136 ve 2305 sayılı Yasalara göre cezalandırılması zorunlu ve doğru ise de, yukarıda açıklanan nedenlerle ve sorunları bakımından 6136 Yasa ile bağlantılı olan ülkemiz koşullarıyla yeterince ve iç içe bulunmaması doğal bulunan sanık hakkında erteleme isteğinin reddiyle ilgili mahkemenin ".... sanığın ahvali şahsiyeti.... geçmişteki hali ahlaki temayülleri, cezasının tecili halinde yeniden suç işlemeyeceği..." biçimindeki gerekçesi yetersizdir.
60 yaşındaki sanığın İtalya'da da sabıkasız olduğu anlaşılmaktadır. Ülkemizde çalışarak olaysız geçirdiği 2 yıl yaşantısının ve kişiliğinin kısa bir bölümüdür.
Duruşmaları özenle isleyen sanığın kişiliği hakkında kısaca ve sadece bilinen olumlu yön Türkiye'de ve İtalya'da sabıkasız bulunuşudur.
Yeterince bilinmeyen geçmişini kapsayacak olumsuz bir kanıya elverişli olabilecek dosyada hiçbir bilgi ve belge yoktur. Bu koşullara karşın ertelemenin reddine karar verilirken kişinin bütünüyle geçmişi ve geleceği hakkında yasadaki bazı sözcüklerin karara aktarılması suretiyle derlenmiş soyut bir karar verilmesi yanlıştır.
Sonuç olarak sanığın cezasının ertelenmesine yer olmadığına ilişen hükmün bu bölümü yasal ve doğru bir gerekçeden yoksundur.
2- Güvence parasının geri verilmesinde başvuru koşulunun öngörülmesi de yasaya aykırıdır.
SONUÇ : Bu nedenlerle hükmün (BOZULMASINA), depo parasının geri verilmesine 7.10.1982 gününde oybirliği ile karar verilmiştir.
