DAVA : 25.10.1969 doğumlu Mikail'in zorla ırzına geçmeye eksik derecede teşebbüs etmekten sanıklar; Cevat ve Husnay'ın yapılan yargılamaları sonunda TCK.nun 414/2, 417, 61, 55/3 ve 59. maddeleri gereğince ikişer sene dokuzar ay onar gün ağır hapis cezasıyla mahkumiyetlerine dair (Oltu Ağır Ceza Mahkemesi)'nden verilen 19.11.1981 gün ve 1980/37 esas, 1981/68 karar sayılı hükmün süresi içinde Yargıtay'ca incelenmesi sanıklar tarafından istenilmiş ve şartı yerine getirilmiş olduğundan dava evrakı C. Başsavcılığı'ndan tebliğname ile daireye gönderilmekle incelenerek, gereği düşünüldü:

KARAR : Yapılan yargılamaya, toplanan kanıtlara, hükmün dayandığı gerekçe ve takdire göre sanıkların suçun oluşumuna ilişen temyiz itirazları yerinde olmadığından reddine. Ancak:

1 - Mağdurun sanıklar tarafından hayvan otlatmakta bulunduğu ve kimsenin olmadığı yerde kendisini tehdit ederek zorla ve livata suretiyle ırzına geçtiklerine dair iddiasının Adli Tıp Meclisi'nin 19.10.1981 günlü raporu ile doğrulanmaması üzerine, mahkemece mağdur Mikail'in eylem esnasında direnip bağırması engel kabul edilerek zorla ırza geçmeye eksik teşebbüse yer verilmiştir.

Oysa, Yargıtay Ceza Genel Kurulu'nun 5.3.1979 gün ve 1979/43 esas sayılı, dairemizce de benimsenen görüşleri veçhile sanıkların ırza gçmek kastıyla icrai hareketlere başmaları yalnız başına teşebbüs hükümlerinin uygulanmasına yeterli bulunmadığı açıklanabilir ve kabul edilebilir mani sebebin varlığı, gerektiği, aksi halde olayımızda olduğu gibi tenha bir mahalde sadece bağırıp çağırmadan ibaret direnmenin engel bir neden oluşturamayacağının gözönüne alınması ve bu itibarla sanıklar yararına olan tasaddiye yer verilmesi gerekirken yazılı biçimde ırza geçmeye eksik kalkışmadan hüküm kurulması,

Kabule göre de:

2 - Eylem ırza geçmeye tam teşebbüs niteliğinde bulunduğu halde eksik teşebbüsten ceza verilmesi,

3 - TCK.nun 61. maddesi uyarınca ceza tayin edildikten sonra 417. maddenin uygulanması gerekirken yazılı şekilde anılan maddenin önce tatbiki suretiyle TCK.nun 29. maddesinde belirlenen sıraya riayet olunmaması,

SONUÇ : Yasaya aykırı ve sanıkların temyiz itirazları bu nedenle yerinde olduğundan iki numaralı bozma sebebine göre kazanılmış hak saklı kalmak üzere hükmün CMUK.nun 321 ve 326. maddeleri gereğince tebliğname gibi BOZULMASINA, depo parasının geri verilmesine, 30.6.1982 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.

Diğer Bölümlerimiz +
Tüm Hukuki NET forumları + Hukuki Portal + Hukuk Haberleri + Sözleşme ve dilekçe örnekleri + Mevzuat ve bilimsel incelemeler + Hukukçu Blogları + Avukat ilanları + Videolar + Linkler + Ansiklopedi ve Sözlük +

İçtihat Arşivi  Eski içtihat dizini

Yargıtay Kararları 2007 2006 2005 2004 2003 2002 2001 1999 1998 1997 1996 1995 1994 1993 1992 1991 1990 1989 1988 1987 1986 1985 1984 1983 1982 1981 1980 1979 1978 1977 1976 1975 1974 1973 1927-1972