 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
15. Hukuk Dairesi
E: 1982/2128
K: 1982/2639
T: 13.12.1982
DAVA : Taraflar arasındaki davanın (Silivri Asliye Hukuk Hakimliği)'nce görülerek ödetmeye ilişkin olarak verilen 30.4.1982 tarih ve 82/77-153 sayılı hükmün temyizen tetkiki davalı avukatı tarafından istenmiş ve temyiz dilikçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dosyadaki kağıtlar okundu ve gereği konuşulup düşünüldü:
KARAR : 1 - Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle gerektirici sebeplere, delillerin takdirinde de bir isabetsizlik bulunmamasına göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışındaki sair temyiz itirazlarının reddi gerekir.
2 - BK.nun 81. maddesine göre alacaklının borçlu taraftan ifanın yerine getirmesini isteyebilmesi için önce kendi edimini yerine getirmesi veya teklif etmiş olması gerekir. Halbuki davacı alacaklının, 1.2.1977 tarihli sözleşmenin 12 ö 16. maddeleri ile, kendisine yüklenilen kat irtifakı tesisi ve emlak alım vergisi ödeme mükellefiyetini yerine getirmediği davalı ismail Faik'in 14.4.1980 gün ve 3335 sayılı ihtarnamesi ve Silivri Noterliği'nin 30.4.1980 gün ve 3731 sayılı "Durum tesbit tutanağı"ndan anlaşılmaktadır. Bu durumda mütemerrit davacının davalı borçludan ifasını yerine getirmesini istiyemiyeceği gibi sözleşmenin 12. maddesinden kaynaklanan gecikme cezasını da talebehakkı yoktur. O halde, mahkemece hükmedilen 37500 liralık gecikme cezası yerinde değildir.
3 - Davacı 16236 liralık eksikliği talep etmek suretiyle BK.nun 159/1 fıkrasındaki ifadan vazgeçerek hissesine düşen 75.000 liralık cezai şartı talep etmiş ise de 30.6.1981 tarihli tesbit raporunda "binanın kullanmada bir noksanlığı olmadığı" tesbit edilmiş ve mahkemenin aldığı 15.7.1981 tarihli ek bilirkişi raporunda davacının hissesine düşen eksikliğin sadece 1987 lira olduğu anlaşılmıştır. O halde davacının ifayı reddetmesi BK.nun 360/2. fıkrası gereğince mümkün değildir. İfayı kabul etmek durumunda olan davacının davacının davalı borçludan 75.000 liralık cezai şartı istemesi de usul ve kanuna aykırıdır.
SONUÇ : Yukarıda açıklanan sebeplerle davalının sair temyiz itirazlarının reddi ile iki ve üç nolu bent uyarınca temyiz eden davalı yararına yerel mahkeme kararının (BOZULMASINA), ödediği temyiz peşin harcın istek halinde davalıya iadesine, 13.12.1982 gününde oybirliğiyle karar verildi.