DAVA : Taraflar arasında davanın Ankara Asliye 6 ncı Hukku hakimliğince görülerek davanın reddine dair verilen 11.12.1981 tarih ve 624/921 sayılı hükmün duruşmalı olarak temyizen tetkiki davacı Avukatı tarafından istenmiş olmakla işin gereği konuşulup düşünüldü :

1 - Dosyadaki yazılara kararın dayandığı delillerle gerektirci sebepler ve delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına özellikle 9 numaralı kesin hakediş raporuna bağlı her üç spor salonuna ait (yeşil defter) listesinden son satırlarında naylon örtü miktarı hesaplanarak yüklenici lehine alacak yazılmış ve bunun sonucu olarak kesin hesap listesinin 2 nci sahifesinde (2541.61 m2 naylon bedeli 31.42 birim fiatı üzerinden hesaba dahil edilmiş olmasına göre davacı vekilinin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.

2 - Davacı 28.6.1977 tarihli sözleşme ile İstanbul / Çatalca güngören ve Silivri'de yapılacak (15.000.000) lira keşif tutarlı karabük tipi çelik konstrüksiyon spor salonlarını % 2.71 ihale tenzilatı va birim fiat esası üzerinden inşa etmiş yüklenmiştir. 1977 yılı iş programının aksaması nedeniyle 4 numaralı hakedişten kesildiği halde 27.9.1979 tarih ve 8 numaralı hakedişle iade edilen ancak tasfiye hesabında ceza olarak tekrar kesilen 51.064.371,35) liranın ve tasfiye kararından sonra idarenin isteği üzerine her üç spor salonunun çatı altındaki izocamın naylon kaplama bedeli (235.296,35) liranın ödetilmesi dava edilmiştir.

Davalı idare vekilinin süresi içinde verdiği 25.6.1980 gün ve M - 21/1900 sayılı tahakkuk evrakı ile davacının dava konusu iki kalemden toplam alacağı olan (1.299.670,70) liranın tahakkuk ettirilerek ödendiğin müvekkili idarenin dava açılmasına sebebiyet vermediğini davanın konusu kalmadığını tekrar etmiştir. Mahkemenin 14.10.1980 tarihli ara kararı üzerine idare vekilinin verdiği 18.10.1980 tarihli dilekçede dava konusu (1.299.670) lira dahil olmak üzere davacının (2.633.957) lira tutan alacağından yalnız (1.040.000) lirasının ödendiği belirtilmiş bulunmaktadır.

Davalı vekilinin yukarıda açıklanan beyanlı hasmın ileri sürdüğü vakıaları olduğu gibi kabul niteliğinde olup basit ikrar sonuçlarını doğurur.basit ikrar hasmı ispat külfetinden kurtaracağı giba esasan bu olguların ispatına da gerek yoktur. Humk.nun 236 ncı maddesi gereğince dava evrakında veya hakim huzurunda iki taraftan birinin veya vekilinin sevkeden ikrarı geçerlidir. Ve ikrar eden taraf aleyhine deli teşkil eder.

Gerçekten ödetilmesi istenen (1.064.371,35) liranın iş programının belli süreler içinde gerçekleştirilmemesi ile ilgili ceza olup 4 numaralı hakedişe gelince davalı idareyi temsile yetkili makamın 20.7.1979 tarihli oluru ile uygulamaya konulan 23.7.1979 tarihli oluru ile uygulamaya konulan 23.7.1979 tarihli yazıya dayanılarak bu miktar paraının davacıya iade edildiği anlaşılmaktadır. Sözü edilen yazıda yukarıda belirtilen davalı ikrarı müteahhitlerin istihkaklarından kesilen bu paralar müteahhidin elinde olmıyan sebepler yüzenden yer teslimi gecikmesi idarece verilecek malzemelerin geç verilmesi gibi konuları kapsadığından ve bu yüzden idarece verilecek malzemelerin geç verilmesi gibi konuları kapsadığından ve bu yüzden gerçekleştirilemiyen işler karşılığı olduğu için yukarıda sözü edilen bayındırlık bakanlığı yazısı ve 7/15990 sayılı karanamenin 13 üncü maddesi uyarınca müteahhide iade edilmesi gerekmektedir." sözleri ile teyit edilmiş ve aynen benimsenmiştir.

Dava evrakında yer alan tüm bu beyanlar ve yazışmalar ikararın basit niteliğini ortaya koymaktadır. Davalı bu ikrarın maddi bir yanılgıdan kaynaklandığını ispat etmiş değildir. Aksine mahkeme önünde olduğu gibi dava evrakından yer alan yazışmaları ile de bu ikrarının kesin biçimde tekrarlamış bulunmaktadır. bu nedenle ikrarından dönmesi artık geçerli sayılmaz.

Olayda iş programının aksaması sonucuna bağlanan gecikme cezasının kesilerek tekrar iadesi yukarıda belirtilen koşullar içinde gerçekleştiğinden avans mahiyetinde (alel Hesap) ödenen istihkakın kesin hesapta geri alınması ile ilgili bulunan Bayındırlık işleri genel şartnamesinin 33 ve 34 üncü madde hükümleri ile bir ilgisi yoktur diğer bir anlatımla davalı idarenin yukarıda sözü edilen açık ve kesin ikrarları karşısında anılan madde hükümlerinin uygulama yeri bulunmamaktadır.

Mahkemenin bu yönleri gözden uzak tutarak hukuki bir konuda bilirkişilerin görüşlerine öncelik vermek suretiyle yazılı olduğu üzere hüküm kurması doğru görülmemiştir.

SONUÇ : Yukarıda 1 inci bentte açıklanan nedenlerle davacı vekilinin sair temyiz itirazların reddine 2 nci bentte belirtilen sebepten dolayı hükmün davacı yararına BOZULMASINA 13.5.1982 gününde oybirliğiyle karar verildi.

Diğer Bölümlerimiz +
Tüm Hukuki NET forumları + Hukuki Portal + Hukuk Haberleri + Sözleşme ve dilekçe örnekleri + Mevzuat ve bilimsel incelemeler + Hukukçu Blogları + Avukat ilanları + Videolar + Linkler + Ansiklopedi ve Sözlük +

İçtihat Arşivi  Eski içtihat dizini

Yargıtay Kararları 2007 2006 2005 2004 2003 2002 2001 1999 1998 1997 1996 1995 1994 1993 1992 1991 1990 1989 1988 1987 1986 1985 1984 1983 1982 1981 1980 1979 1978 1977 1976 1975 1974 1973 1927-1972