 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
15. Hukuk Dairesi
E: 1982/113
K: 1982/391
T: 22.02.1982
DAVA : Necati, Mehmet ile Ahmet arasında çıkan davadan dolayı (Beykoz Asliye Hukuk Hakimliği) nce verilen 12.11.1980 gün ve 581/ 2197 sayılı ilamı aleyhinde davacı ve mukabil davalılar Necati ve Mehmet avukatı tarafından karar düzeltilmesi isteğinde bulunulmuş ve karar düzeltme dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla; dosyadaki kağıtlar okundu, gereği konuşulup düşünüldü :
KARAR : 1 - Dosyadaki yazılara, mahkeme kararında belirtilip Yargıtay ilamında benimsenen gerektirici sebeblere, özellikle davacı müteahhitler yapmış oldukları işin bedelini almış bulunmalarına, ve inşaat işini meslek edinmiş kimseler olarak sözleşme konusu yapının inşaat ruhsatı çıkartılmadan inşaata başlamaları ve arsanın durumunu incelemeden taahhütte bulunmaları bakımlarından olayda kusurlu sayılmaları gerektiğine göre, davacılar ve karşılık davalıların aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan ve HUMK.nun 440. maddesinde sayılan hallere uymayan diğer karar düzeltme isteğinin reddi gerekir.
2 - Mahkeme, davalı ve karşılık davacı Ahmet tarafından açılan karşılık dava nedeniyle anlaşmanın zamanında yerine getirilmemesinden dolayı maliyet artışından doğan zarar karşılığı 176.041 lira ile aylığı 2.000 liradan olmak üzere 13 aylık kira tutarı olan 26.000 lira ve ayrıca aylığı 15.000 lira hesabiyle 12 aylık gecikme cezası tutarı bulunan 180.000 lira ki, toplam olarak 382.041 liranın davacılar ve karşılık davalılardan alınarak davalı ve karşılık davacı arsa sahibine verilmesine karar vermiştir.
Dairemizin 9.11.1981 günlü bozma kararının ikinci bendinde de işaret edildiği gibi, BK.nun 159. maddesinin 2. bendi gereğince şart olunan ceza miktarından fazla zararı duçar olana alacaklı, borçlunun bir kusuru olduğunu ispat etmedikçe fazlasını isteyemez. Olayda sözleşmenin 17. maddesi uyarınca 180.000 lira gecikme cezasının ödetilmesine karar verilmiştir. İşin zamanında yerine getirilmesi nedeniyle davalı ve karşılık davacının sabit görülen uğramış olduğu zararı ise, 176.041 liradır. Bu zararın 180.000 liralık bölümü sözleşmenin 17. maddesine dayanılarak karara bağlanan gecikme cezası ile karşılanmaktadır. Bu durumda cezai şart tutarını aşan davalı ve karşılık davacının zarar miktarı 202.041-180.000=22.041 liradır. Şu halde karşılık davalının ayrıca tazminini isteyebileceği zarar tutarı, tahsiline karar verilen 180.000 lira cezai şartı aşan zararını oluşturan 22.041 liralık bölümdür.
Bu itibarla karşılık dava nedeniyle arsa sahibi karşılık davacı Ahmet yararına karara bağlanması gereken alacak miktarı cezai şart ve fazla zarar olmak üzere toplam 202.041 liradan ibarettir.
Nevar ki, dairemizin 9.11.1981 günlü bozma kararının ikinci bendinde Borçlar Kanununun 159/2. maddesinin olayda uygulanması gerektiğine işaret edilmesine rağmen, yanılma sonucu karşılık davaya ilişkin mahkeme kararının sadece mahrum kalınan kira bedeli 26.000 liraya ilişkin olarak bozulduğu, oysa 180.000 liralık gecikme cezası dahil maliyet farkı ve kira yoksunluğu zararı nedeniyle karşılık davacının isteyebileceği toplam alacağının 202.041 lira olduğu, mahkemece fazla isteğin reddine karar verilmesi iktiza ettiği bu kez yapılan inceleme sırasında anlaşılmakla, davacılar ve karşılık davalıların karar düzeltme istekleri sadece bu yönden yerinde görülmüştür. Bu itibarla dairemizin 9.11.1981 günlü bozma kararının 2. bendinin tamamen kaldırılması ve fakat davacılar ve karşılık davalıların diğer temyiz itirazlarının reddi ile kararın bu bentde açıklanan nedenlerden bozulması gerekir.
SONUÇ : Davacılar ve karşılık davalıların sair düzeltme isteklerinin reddine, yukarıda ikinci bentde açıklanan nedenlerle dairemizin 9.11.1981 gün ve 1981/1999-2197 sayılı kararının ikinci bendindeki bozma bölümünün kaldırılmasına, bunun yerine temyiz olunan kararın yukarıda ikinci bentde yazılı olduğu şekilde davacılar ve karşılık davalılar yararına BOZULMASINA, karar düzeltme isteyenlerden ceza alınmasına yer olmadığına, ödedikleri tashihi karar peşin harcının istek halinde davacı ve mukabil davalılar Necati ve Mehmet'e iadesine, 22.2.1982 gününde oybirliği ile karar verildi.