 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
14. Hukuk Dairesi
E: 1982/875
K: 1982/2018
T: 30.03.1982
DAVA : Davacı Mehmet vekili tarafından, davalılar aleyhine 31.1.1979 gününde verilen dilekçe ile geçit hakkı tesisi istenmesi üzerine yapılan muhakeme sonunda; davanın kabulüne dair verilen 13.10.1981 günlü hükmün Yargıtayca, duruşmalı olarak incelenmesi davalı Hüseyin vekili Av. M. Remzi ile davalı Hikmet tarafından istenilmekle, dosya ve içerisindeki bütün kağıtlar incelenerek gereği düşünüldü:
KARAR : MK.nun 671. maddesinde öngörüldüğü veçhile, geçit hakkı tesisi davalarında; genel yola bağlantısı olmayan taşınmazın bulunduğu çevredeki genel yollar saptanır, bu yollara ulaşabilmek için geçit hakkı ile yükümlü kıllınacak yerler belli edilir, bu yerlerin yarı yarı değerlendirmeleri yapılır, en kısa ve an az giderle nereden geçit hakkı tesis edilebilecekse, o yer tercih olunur. Geçit tesis edilecek yer, o taşınmazın maliki için külfetli olacak ise, geçit yerinin uzun olmasına bakılmaksızın enaz mütazarrır olacak taşınmaz malikine husumet yöneltilir. Yapılan bu uygulama ve değerlendirme keşif tutanağında, teknik bilirkişice düzenlenecek krokide belirtilir ve kontrol olanağı sağlanır.
Mahkemece yapılan uygulama ve değrelendirme açıklanan biçimde olmamış ve tek taraflı incelme ile yetinilmiş, lehine geçit hakkı istenen taşınmazın haritası getirtilmediği gibi sözkonusu taşınmaz teknik bilikişice düzenlenen krokide tam olarak gösterilmemiştir.
Diğer yönden daha evvel açılan ve sulh hukuk mahkemesince bakılan davanın 19.12.1977 günü yapılan keşifinde, davacının sokak olarak bildirdiği yerin özel mülk olduğu belirtilmiş,davacı vekilide başka yerden geçit hakkı isteyeceklerini beyan etmiştir. Bu davada, izah olunan husus açıklığa kavuşturulmamıştır. Gerçekten tesis edilen geçit hakkı, genel yol yerine özel yola ulaşıyor ise, o zaman, davanın dinlenme kabiliyeti olmaz.
Bu itibarla; eksik inceleme ve soruşturmaya, yetersiz keşfe dayanılarak tesis olunan hüküm, isabetli bulunmamıştır.
SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenlerle mümeyyizlerin yerinde görülen temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün BOZULMASINA, istek halinde peşin alınan temyiz harclarının temyiz ednlere iadesine, 1.400 lira duruşma vekalet ücretinin davacı Mehmet'ten alınarak davalı Hüseyin'e ödenmesine, 30.3.1982 gününde oybirliği ile karar verildi.