 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
13. Hukuk Dairesi
E: 1982/6807
K: 1982/7680
T: 10.12.1982
DAVA : Taraflar arasındaki alacak davasının yapılan yargılaması sonunda; ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın reddine yönelik olarak verilen hükmün süresi içinde davacı avukatınca temyiz edilmesi üzerine; dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
KARAR : 1 - Dosyadaki yazılara, iddia ve savunmaya göre davacının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan diğer temyiz itirazlarının reddi gerekir.
2 - Dava kaloriferli olarak kiraya verilen dairenin kalorifer kömür giderleri kiralayan davalılar tarafından karşılanmadığından kalorifer giderlerinden kiralanan daireye düşen ve kiracının ödemek zorunda kaldığı 30.675 liranın icra inkar tazminatı ve faizi ile birlikte tahsili ve itirazın iptali isteğinde oluşmaktadır.
Davalılar, kira sözleşmesinde kalorifer yakıt giderinin kendilerine ait olduğuna dair bir hüküm olmadığından davanın reddini istemişlerdir.
Mahkeme, kira kontratosunda yakıt parasının kira parasına dahil olduğuna dair bir hüküm bulunmadığı, taşınmazın mevkii ve inşaat tarzına göre kiranın başlangıcı olan 1979 yılında aylık 8500 liradan yakıt parası dahil olmak üzere kiralanmasının mantıkla bağdaşmayacağı gerekçesi ile davanın reddine karar vermiştir.
Davacı, davalılara ait kaloriferli daireyi 1.4.1979 tarihli kira kontratosu ile aylık 8500 liradan kiralamıştır. Kira başlangıcı 1.4.1979 olup kira süresi bir yıldır.
Sorun, kalorifer ısıtma giderlerinin kiralayan ait olup olmadığıdır.
Uyuşmazlık ikinci kira döneminde, başka ifade ile 1.4.1980 - 1.4.1981 tarihleri aasındaki ikinci bir yıllık kira süresinde çıkmıştır. Sözleşmenin hususi şartlar bölümünün 37. maddesi gereğince bu dönem için ödenmekte olan kira parası 10.625 liradır. Kiralanan yer, kaloriferli bir dairedir ve sözleşmede yakıt giderlerinin kiracıya ait olacağı kararlaştırılmış değildir. Kira sözleşmesinin özel şartları incelendiğinde, akla gelen her türlü olay ve ev sahibi-kiracı ilişkisinin ayrıntılı olarak düzenlendiği kiacıya ait borçların teker teker sayıldığı fakat bu arada kalorifer yakıt giderlerinin davacı kiracı tarafından karşılanacağına dair bir hüküm bulunmadığı izlenmiştir. Bu durumda sözleşmede yakıt giderlerinin kiralayanlara ait olduğuna ilişkin bir madde olmamasına rağmen, hayat tecrübelerine dayanan maddi karineye göre kaloriferli olarak kiraya verilen bu taşınmazın aylık kira bedelinin yakıt giderlerini de kapsadığı sonucu çıkarılabilir. Bu konuda asıl önemli olan ise,ilk kira dönemindeki uygulamadır. Davacı, davalılara gönderdiği 11.9.1980 ve 2.10.1980 günlü ihtarnamede ve dava dilekçesinde geçen kış, yani 1979-1980 kış mevsiminde dairenin kaloriferle ısıtıldığını iddia etmiş ve 1980 - 1981 devresi için sözleşmede değişiklik ifade eden duruma razı olmadıklarını bildirmiştir. Bu iddiya karşı davalılar herhangi bir cevap vermemişler, mahkeme de bu husus üzerinde durmamıştır. 6570 sayılı Yasanın 11. maddesi gereğince taraflar arasındaki kira sözleşmesi, aynı şartlarla bir yıl uzatılmıştır. İlk kira yılı olan 1979/1980 kış mevsiminde kalorifer yakıt giderlerinin kiralayan tarafından karşılanması, sözleşmeyi yaparken tarfların iradelerinin ve amaçlarının bu doğrultuda olduğunu ifade eder. Kiralayanın ikinci yıl için kira şartlarında tek taraflı değişiklik yapmaya yetkisi yoktur. O halde mahkemece burada yapılacak iş, 1.4.1979 - 1.4.1980 kira döneminde kalorifer giderlerini kiralayan tarafın karşılayıp karşılamadığını araştırmak, bu konuda uyuşmazlık çıkarsa tanık dahil tarafların göstereceği delilleri toplayarak ilk kış mevsiminde yakıt giderlerini kimin ödediğini belirlemek, davalıların ödediği sonucuna varılırsa, tarafların başlangıçta ısıtma masraflarının kiralayana ait olduğunu kararlaştırdıklarını kabul ederek davacının ödemiş olduğu gerçek kalorifer giderlerinin davalılardan alınmasına karar vermektir.
Mahkemece açıklanan yönler gözetilmeden ve noksan tahkikat ile davanın reddi yasaya uygun değildir. Kararın bu nedenlerle bozulması gerekmiştir.
SONUÇ : Yukarıda birinci bentde açıklanan nedenlerle davacının diğer temyiz itirazlarının reddine ve kararın ikinci bentde yazılı nedenlerle BOZULMASINA, istek olursa peşin harcın iadesine, 10.12.1982 gününde oybirliğiyle karar verildi.