 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
11. Hukuk Dairesi
E: 1982/2040
K: 1982/1963
T: 25.04.1982
DAVA : Taraflar arasındaki davadan dolayı Ankara Asliye 1. Ticaret Mahkemesince verilen 21.12.1981 tarih ve 506-475 sayılı hükmün temyizen tetkiki, davacı avukatı tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü:
KARAR : Davacı vekili müvekkilinin davalı şirket ile yaptığı taşıt kira sözleşmesi nedeniyle davalı hakkında Ankara Asliye 2. Ticaret Mahkemesinde açmış olduğu davada talep edilmeyen faiz alacağı olarak 76.000 liranın yasal faiziyle birlikte davalıdan tahsilini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili süresinde verdiği cevap dilekçesiyle T.T.K.767. maddesi gereğince taşıma ücreti dahil olmak üzere, taşıma sözleşmesinden doğan bütün alacakların 1 yılda zamanaşımına uğrayacağını ve 1.6.1975-19.7.1976 tarihleri arasındaki taşıma sözleşmesine dayanılarak açılan işbu davada zamanaşımı süresinin dolduğunu belirtmiş, ayrıca ilk davada verilen kararın kesinleşmeden dava açıldığını savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece toplanan delil ve belgelere dayanılarak 20.3.1975 tarihli sözleşmenin kira sözleşmesi değilde taşıma aktini düzenlediği, BK.131,T.T.K.767. maddesine göre ve asıl alacak davası 1.6.1975-19.7.1976 devresinde tahakkuk eden alacak için açılmış bulunması nedeniyle, 1 yıllık zamanaşımı süresinin dolduğu hatta sözleşmenin kira akti olarak kabulü halinde bile B.K.126. maddesine göre 5 yıllık zamanaşımı süresinin cereyan ettiği sonucuna varılarak, davanın reddine karar verilmiştir.
Kararı davacı vekili temyiz etmiştir.
Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle gerektirici sebeplere ve delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre davacı vekilinin bütün temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı davacı vekilinin yerinde görülmeyen bütün temyiz itirazlarının reddile usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, 500 lira temyiz ilam harcından peşin harcın mahsubu ile davacıdan alınmasına, 25.4.1982 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.