 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
Hukuk Genel Kurulu
E: 1981/499
K: 1982/334
T: 07.04.1982
DAVA : Taraflar arasındaki "akte muhalefet sebebine dayanan tahliye" davasından dolayı yapılan yargılama sonunda; (Sarıyer Sulh Hukuk Mahkemesi7nce davanın kabulüne dair verilen 23.9.1980 gün ve 692-984 sayılı kararın incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmesi üzerine; Yargıtay 6. Hukuk Dairesi'nin 6.2.1981 gün ve 10558-1923 sayılı ilamiyle, (...Davacı, kiralananda akte aykırı olarak köpek beslediğini ve köpek ticareti yapıldığını ileri sürerek kiralananın boşaltılmasını istemiştir. Davalı kiralananın emniyetsiz bir yer olup dağ yamacına dayalı geniş ve açık teraslı çatı katı olduğunu ve kiralananda tek başına kaldığından kendini güvence altına almak için iki köpek beslediğini ve yavrulayınca da hemen taliplerine verdiğini ve bu halin kiralanana girildiğinden beri devam etmekte olduğunu savunmuştur.
Dinlenen taraf şahitlerinin beyanları değerlendirildikte, davalının kiralanana girdiğinden beri köpek beslediği ve apartmanın diğer dairelerinde de küçük boy köpek beslendiği ve bu arada bazı köpek havlamalarının da diğer dairelerce duyulduğu anlaşılmaktadır. Taraflar arasındaki kira sözleşmesi 10 Eylül 1974 başlangıç tarihlidir.Kira sözleşmesinde köpek beslenmesini men eden özel bir madde yoktur. Davacı, köpek beslediğini, kiralanana girildikten itibaren bilmiş olmasına rağmen bunu önlemek hususunda bir talepte bulunmamıştır. Binnetice akte aykırı olduğu iddia edilen hususu kabul etmiştir. Beş sene buna ses çıkarmadıktan sonra 1979 senesinde açtığı dava ile akte aykırılık iddiasında bulunması iyiniyet kuralları ile bağdaşan bir hal değildir. Bu husus gözönünde tutularak davanın reddine karar verilmesi gerekirken, yazılı şekilde kiralananın boşaltılmasına karar verilmesi usul ve kanuna aykırıdır....) gerekçesiyle bozularak dosya yerine geri çevrilmekle, yeniden yapılan yargılama sonunda; Mahkemece önceki kararda direnilmiştir.
Temyiz eden: Davalı vekili.
Hukuk Genel Kurulu'nca incelenerek direnme kararının süresinde temyiz edildiği anlaşıldıktan ve dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra gereği görüşüldü:
Dava, kira akdine aykırılık nedeniyle tahliye isteğine ilişkindir.
Davalı kiracı, davacının apartmanının dağ yamacına dayalı ve Türkiye'de anarşik olayların devam ettiği senelerde (kurtarılmış bölge) tabir edilen semte yakın olduğunu, kendisinin kadın olması ve hem de davacıya ait apartman dairesinde tek başına oturması ve özellikle anarşik olaylar nedeniyle kendisini güvence altında bulundurabilmesi için, birisi dişi, diğer erkek olmak üzere (kiraladığı dairede) iki köpek beslediğini ve bu köpeklerden dişisinin yavrulaması halinde de bu köpek yavrularını başkalarına verdiğini ve bu halin kiralanana ilk girdiği günden beri devam ettiğini savunmşutr.
Dosyada mevcut 6.9.1974 tarihli (kira mukavelesi)nin, kiralanan şeyinne için istimal olunacağı bölümünde aynen (aile ikametgahı olarak) kullanılacağı yazılı bulunmasına rağmen, davalının gündüzleri sahibi bulunduğu ticarethanede vakit geçirdiği ve fakat sadece geceleri kiralananda yatıp-kalktığı, gündüzleri evde başka kimse bulunmadığı için evin münhasıran köpeklere kaldığı toplanan kanıtlardan anlaşılmaktadır.
Bir kısmı aynı apartmanda oturan kimselerden olmak üzere, her iki tarafın dinlettiği tanıkların birbirini tamamlayan şehadetinden, (.... davalının,sadece geceleri yatıp kalktığı davacıya ait apartman dairesinde, birisi erkek, diğeri dişi olmak üzere, (Doberman) cinsi iki büyük köpek beslediği ve bu köpeklerden dişisinin zaman zaman yavruladığı ve bu iki köpek ile yavrularının gece-gündüz, belirli ve belirsiz saatlerde mütemadiyen havlayıp-uludukları ve evin bir tarafından diğer tarafına koşuştukları ve bu suretle o apartmanda oturan diğer kat malikleri ile kiracıları devamlı surette rahatsız ettikleri....) anlaşılmaktadır.
Davacı, Beşiktaş 1. Noterliği vasıtasıyla 25.5.1979 tarihinde çektiği ihtarnamesinde; (İstanbul Sarıyer) Belediyesi'nin 27.4.1979 tarihli ve 1415 sayılı yazılı tebligatına rağmen davalının, kiralananda, (Doberman) cinsi iki köpek beslemekte ısrar ettiğini ve bu suretle hem kendisinin ve hem de aynı apartmanda oturan diğer kat maliklerinin huzurunu kaçırdığını ileri sürerek, bir ay içinde köpeklerin evden uzaklaştırılmasını, aksi halde kendisi aleyhine (kira akdinin feshi) davacı açacağını davalıya bildirmiş bulunmaktadır.
BK. nun 256. maddesi hükmüne göre, "kiracı, kiralananı kullanırken tam bir ihtimam dairesinde hareket etmek ve apartman dahilinde oturanlara karşı icap eden vazifeleri ifa ile "yükümlü tutulmuş bulunmaktadır. Başka bir anlatımla, kiracı kiralananı kira sözleşmesinin "özüne" ve "amacına" uygun bir tarzda kullanmak yasal yükümlülüğü altındadır. Kiracı, kiralananı (tahsis amacına aykırı) bir maksat için kullanmaz. Kira sözlemesinin (özel şartlar) kısmında (apartmanda köpek beslenemez) şeklinde açık bir hüküm olmaması veya olayda olduğu gibi davacı kiraya verenin, bir süre (köpek besleme) olgusuna ses çıkarmaması gerek sözleşmelerin yorumu ile ilgili BK.nun 18. maddesindeki anailkeyi ve gerekse (zarar kadim olmaz ve fahiş zarar her zaman def'edilir) şeklindeki, hukuk kuralını bertaraf etmeye yeterli sayılamaz.
Davacı kiraya veren, kiraya verdiği kiralananı, sözleşmede belirtilen tahsis amacı dışında kullanmak suretiyle aynı apartmanda oturan komşularının rahatını bozan ve onları (huzursuz) bir hale sokan kendi kiracısına göz yummak suretiyle (olumsuz bir davranış) içerisine dahi giremez. Bu olumsuz davranışa gerek BK.nun 256/fık.1 hükmü ve gerekse 634 sayılı Kat Mülkiyeti Kanununun, mesken olarak kullanılan yerlerde oturanların birbirlerini (huzursuz) ve (rahatsız) edici her türlü hareketten kaçınmalarını yasaklıyan, (Yargıtay HGK. 19.2.1982 gün ve E. 1981/5-780 K. 1982/131 - Yargıtay Kararları Dergisi, Nisan - 1982, Sayı: 4, Sahife0 475-477) genel ilkeleri, cevaz vermez. Esasen, Yargıtay Genel Kurulu'nun kökleşmiş içtihatlarına göre de,kiralanan meskende etrafını rahatsız edebilecek ve onların hareket serbestilerini kısıtlayacak şekilde köpek beslenmesi olgusu, BK.nun 256/fık.1 hükmüne göre, kira akdinin feshine yeterli bir sebep olarak kabul edilmiş bulunmaktadır (Yargıtay HGK.20.4.1966 gün ve E.488, K. 120) (NecmettinFeyzioğlu - borçlar Hukuku - 2. Kısım, Akdin Muhtelif Nevileri C.1 - ist. 1978 - Sh. 556, dip no. 219) (Haluk Tandoğan -Borçlar Hukuku - Özel Borç ilişkileri C.1, 2. Bası, Ank. 1974, Sh. 382, dip no. 50). Diğer taraftan, Yargıtay 6. Hukuk Dairesi de eski bir kararında (Yargıtay 6.HD. 25.6.1959 gün ve E. 5232, K.4672), kiralanan mesken içinde "kurt köpeği beslenmesini, kira akdinin feshi için yeterli bir sebep saymış bulunmaktadır. Kaldı ki, davalının vukuu muhtemel anarjik olaylara karşı kendisini güvence altına almak amacıyla köpek beslediği yolundaki savunmasının yasal dayanağı olmadığı bir yana, davalı bu savunması ile beslediği (Doberman) cinsi köpekleri mütecaviz ve çevresini ürkütücü, diğer bir deyişle insanların (hareketserbestilerini) kısıtlayıcı yapıda olduklarını da, dolaylı olarak kabul etmiş bulunmaktadır.
Dava konusu olayda, davalının, kiralananda beslediği (Doberman) cinsi iki köpeğin, 2. Dünya Savaşında Amerikan Birleşik Devletleri denizbirliklerinde, askeri amaçla kullanılmış olmaları olgusu ve ağırlıklarının 30-35 kilo, boylarının ise 60-65 cm. bulunuşu (Maksut Eren - Uzman Veteriner Hekim - Köpek Bakımı, Beslenmesi ve Eğitim -Ank. 1973, Sh. 9) nazara alındığı takdirde, bu köpeklerin gerek belirli ve belirsiz zamanlarda havlayıp-ulumaları suretiyle, çevreleri için daimi bir (huzursuzluk) kaynağı olacakları ve ayrıca sahibesi tarafından dışarı çıkarılmaları halinde de o apartmanda oturanların (hareket serbestilerini) önliyecekleri yönü, açıkça ortaya çıkmaktadır.
O halde, mahkemenin direnme kararı anılan nedenlerle doğrudur ve onanmalıdır.
SONUÇ : Temyiz itirazlarının reddiyle, direnme kararının yukarıda açıklanan nedenlerle (ONANMASINA), gerekli temyiz ilam harcı peşin alındığından başkaca harç alınmasına mahal olmadığına ilk görüşmede çoğunluk sağlanamadığı için 7.4.1982 gününde yapılan ikinci görüşmede oyçokluğuyla karar verildi.