 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
9. Hukuk Dairesi
E: 1981/13900
K: 1982/414
T: 21.01.1982
DAVA : Davacı, kıdem tazminatı, giyim, ayakkabı parası ve ikramiyenin ödetilmesine karar verilmesini istemiştir. Mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmekle dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
KARAR : 1475 sayılı İş Kanununun 1927 sayılı Kanunla değişik 14. maddesi hükmüne göre, kıdem tazminatının T.C. Emekli Sandığına tabi olarak geçen hizmet süresine ait kısmı için ödenecek miktarın hesabında, işçinin T.C. Emekli Sandığına tabi hizmetten ayrıldığı tarihteki bareminin, emekli aylığının başlangıç tarihinde T.C. Emekli Sandığı Kanunda öngörülen gösterge karşılığı ikramiyenin esas alınması gerekir. İşçilikteki son ücretine göre gösterge tesbiti ve ikramiye hesabı doğru değildir.
SONUÇ : Temyiz olunan kararın yukarıda gösterilen sebebten davalı yararına BOZULMASINA, temyiz peşin harcının istek halinde ilgilisine iadesine 21.1.1982 gününde oyçokluğuyla karar verildi.
KARŞI OY YAZISI
İş Yasasının 1927 sayılı yasa ile değişik 14. maddesinde yaşlılık aylığı yada toptan ödemeye hak kazananlar için değişik kamu kuruluşlarında geçen hizmet sürelerinin birleştirilmesini kabul etmiş ancak T.C. Emekli Sandığı Yasasına tabi olarak geçen hizmetler için ödenecek kıdem tazminatlarının T.C. Emekli Sandığı Kanununun yaşlılık aylığının başlangıç tarihinde yürürlekte olan hükümlerine göre emeklilik ikramiyesi için öngerilen miktardan fazla olmayacağına dair bir sınırlama getirmiştir. Ancak Emekli Sandığından alabileceği ikramiyenin hesabında hangi ücretin esas alınacağına dair yasada bir açıklık bulunmamaktadır.
O gün için Emekli Sandığı Yasasının yürürlükteki hükümlerine göre gösterge tesbitinde memurken aldığı eski ücreti mi yoksa işçilikteki son ücreti mi esas alınacaktır.
Bu konuda iş yasasındaki hükümlere göre yararlanma ve sorunun son ücret ilkesi içinde çözümlenmesi gerekeceği kanısında olduğumdan çoğunluk görüşünden ayrılıyorum.