 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
8. Ceza Dairesi
E: 1981/3143
K: 1981/4070
T: 19.06.1981
DAVA : Efrada suimuameleden sanık Kemal'in yapılan yargılanması sonunda; hükümlülüğüne dair (Boğazlıyan Ağır Ceza Mahkemesi)nden verilen 5.12.1980 gün ve 93 esas 79 karar sayılı hükmün süresi içinde Yargıtay'ca incelenmesi C. savcısı tarafından istenilmiş olduğundan dava evrakı C. Başsavcılığı'ndan tebliğname ile 21.5.1981 günü daireye gönderilmekle incelenip gereği düşünüldü:
KARAR : TCK.nun 243 maddesinin uygulanmasında temel öge ; kovuşturulan bir suçun sanığın suçunu söyletmek için işkence yapmak zalimane, insanca olmayan veya onur kırıcı eylemlerde bulunmak olduğuna göre önce işkencenin mağduru olan Üzeyir hakkında hırsızlık zanlısı olarak ne gibi işlem yapıldığının araştırılması gerekir.
TCK.nun 243. maddesinde yazılı maddesinde yazılı suçun mağduru, TCK.nun 228 ve 245. maddelerinde yazılı herhangi bir kimse değil, belli bir suçun sanığı bulunmalıdır.
Madde de yazılı eylemler böyle bir sanığa suçunu söyletmek için madde de sözü edilenler tarafından işlenmiş olmalıdır.
Bu zorunlu iki ögenin varlığını saptamak içinde mağdurun (suçu hakkında) hırsızlığı hakkında ne gibi işlem yapıldığının ve sonucunun bilinmesi gerekir.
Herne kadar mahkeme, işkencenin mağduru Üzeyir'den 25.1.1980 günlü duruşmada aldığı bilgiler doğrultusunda hırsızlık kovuşturmasının sonucunu araştırmaya 18.9.1980 gününde karar vermişse de nedeni açıklanmadan bu araştırmadan vazgeçtiği görülmüştür.
Sonucu araştırılacak hırsızlık mağdur Üzeyir'in hırsızlık suçunun sanığı olduğu ve bu suçu için söyletildiği de mahkemece anlaşıldığı takdirde, mağduru üç gün nezarethanede alıkoyarak suçunu söyletmek için 7 gün işine engel olur biçimde aralıklarla dövdüğü anlaşılan polis sanığın eyleminin TCK.unn 243. maddesi hükümleri içinde tartışılıp değerlendirilmesi doğru olur.
Mahkemenin sanık polis hakkında TCK.nun 456/4, 251. maddelerine dayanak yaptığı uygulama biçimi oluşa aykırı nitelik değerlendirilmesi olarak görülmüştür.
SONUÇ : C. Savcısının temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde bulunduğundan hükmün BOZULMASINA, 19.6.1981 gününde oybirliğiyle karar verildi.