 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
7. Ceza Dairesi
E: 1981/1287
K: 1981/1334
T: 09.03.1981
DAVA : 2279 Sayılı yasaya aykırı davranıştan sanık Ömer hakkında yapılan duruşma sonunda beraatine dair İstanbul 2. Asliye Ceza Mahkemesinden verilen 29.9.1980 tarihli hüküm Yargıtay'ca incelenmesi müdahil vekili tarafından süresinde istenilerek, depo parası ile şartı yerine getirilen dava evrakı C.Başsavcılığının bozma isteyen 23.2.1981 tarihli tebliğnamesiyle daireye verilmekle, dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra gereği görüşülüp düşünüldü :
KARAR : 2279 sayılı Ödünç Para Verme İşleri Yasasının 1. maddesi faizden para kazanmak için ödünç para verme işleri ile meşgul olan hakiki ve hükmü şahısların bu kanun hükümlerine göre, hükümetten izin almaları yükümlülüğünü getirmiş olup, faiz hadlerinin Bakanlar Kurulu tarafından sonradan serbest bırakılması bu yükümlülüğü giderecek nitelik taşımadığı gibi, bir yasa hükmünü değiştirecek güçtede bulunmamıştır.
Diğer taraftan, 2279 sayılı yasanın 9. maddesi Bakanlar Kuruluna, ödünç para verme işlerinde alınacak azami faiz oranlarının saptama yetkisi vermiş ve günün ekonomi ve para politikaları icabı bu oranlarda değişiklik yapılması mümkün bulunmuştur. Ancak; halen uygulandığı gibi faiz hadlerinin sonraki bir kararla serbest bırakılması veya eskiye nazaran yükseltilmesi daha önce saptanan nisbetlere uyulması nedeniyle oluşan suçu etkilemiyecektir.
Bilindiği üzere TCK.nun 2. maddesi sonradan yapılan yasaları kapsamına almakta, İdari tasarrufları içermemektedir. Bu nedenle 2279 sayılı yasanın 9. maddesinde faiz hadlerine, serbesti getiren bir değişiklik yapılmadığına dikkat etmek gerekir.
Kaldıki çağdaş ceza hukuku, mali, ve ekonomik olanlarda ki istisnai ve geçici kanunlar sözkonusu olduğunda TCK.nun 2. maddesine benzer hükmün uygulama olanağı bulunmadığını, kabul etmiş ve bu görüş bazı ülke yasalarına da girmiştir. Böylece süratle tedbirlere itaatın sağlanması mümkün görülmüştür. Ancak yasalarımız bu doğrultudaki bir görüşe henüz kavuşturulamamışsa da idari kararlarda ki değişikliklere TCK.nun 2. maddesinin uygulama olanağı yukarıda açıklanan nedenlerle mümkün bulunamaz.
Bu hususlar dikkate alınarak :
Vergi kontrol memuru tarafından düzenlenen 20.12.1979 gün ve 98 sayılı raporun "genel bilgi" bölümünde sanığın, Hüsamettin'e faizli bir yıldan fazla vadeyle 120.000 TL. verdiği muhbir ve borç alan kişilerle yapılan temas sonucu saptandığı yazılı bulunmasına göre, anılan inceleme raporundan, ayrıca düzenlediği anlaşılan mevcut diğer bir rapor getirtilerek, ihbar dilekçesi ile borç alan kişilerin beyan örnekleri dosyaya konularak icabı halinde şahadetlerine başvurulmak suretiyle hasıl olacak sonuca göre, hüküm kurulması gerekirken yazılı düşünceler ve eksik soruşturmayla beraat kararı verilmesi,
SONUÇ : Yasaya aykırı katılan idare vekilinin temyiz itirazları ile tebliğnamede yazılı düşünce bu nedenlerle yerinde görüldüğünden hükmün BOZULMASINA, depo parasının iadesine 9.3.1981 günü oybirliğiyle karar verildi.