Yargıtay 1. Hukuk Dairesi Başkan ve Üyelerinin toplu olarak reddini inceleyen 3. Hukuk Dairesi 17/4/1980 gün ve 23892408 sayılı kararı, red talebinde bulunan davacı Ali tarafından süresinde verilen 15/9/1980 günlü dilekçeye temyiz olunmakla Hukuk Genel Kurulunca dosyadaki bütün kağıtlar okunduktan sonra gereği görüşüldü

Davacı 19/3/1980 günlü karar düzeltme dilekçesinde, "1. Hukuk Dairesi ilamlarında isim ve imzası bulunan Başkan ve Üyeleri reddettiğini" bildirmiştir. Dosyayı inceleyen 3. Hukuk Dairesi (1730 sayılı Yargıtay Kanununun 26. maddesinin 3. fıkrasına göre, Daireler ve Genel Kurulların toplu olarak reddi caiz değildir. Bu hüküm uyarınca toplu olarak reddolunan Yargıtay Dairesi, yasaya göre böyle bir red caiz olmadığı ve ortada incelenecek bir reddi hakim istemi bulunmadığı çin, temyiz incelemesini sürülmelidir.

Hakkı kötü kullanma biçiminde, tekrarlanarak yapılan reddi hakim istemlerinin incelenmesine gerek olmadığı Yargıtay Hukuk Genel Kurulunca kabul edilmektedir.

Kanunun açık hükmüne rağmen, Yargıtay Dairesi'nin toplu olarak reddi ile yasanın sözü ile caiz olmayanı bilerek yapmaktadır.

Yasaya konan hükmün amacı gereksiz olarak, Yargıtay Daire ve Kurullarının inceleme yapmasının geciktirilmesini önlemektir.

Aksine uygulama, kötü niyetle hareket edenleri himaye etme sonucunu doğurduğu gibi, Yargıtay Daire ve Kurullarının toplu reddine dair isteklerin reddedilmesi hallerinde para cezası alınmayacağına dair Hukuk Genel Kurulu kararlarında beliren görüşün dayanağı ile de çelişki yaratmaktadır.

Bu nedenlerle 1. Hukuk Dairesi'nin, yasanın caiz görmediği toplu olarak red istemi ile ilgili dilekçenin incelenmesine yer olmadığına ve karar düzeltme incelemesi yapılmak üzere dosyanın 1. Hukuk Dairesi 'ne gönderilmesine) karar vermiştir.

Gerçekten bu nitelikteki bir red, Yargıtay Dairesinin toplu olarak reddi anlamındadır. 1730 sayılı Yargıtay Kanununun 26. maddesinin 3. fıkrasına göre Dairelerin ve Genel Kurulların toplu olarak reddi caiz değildir. Yasa koyucunun bu hükmü sevketmekteki amacı, Yargıtay Daire ve Kurullarının inceleme yapmalarının gereksiz yere geciktirilmesinin önlenmesidir.

Yasanın belirli bir amaçla ve açıkça yasakladığı bir yola başvurulması iyi niyetli bir davranış olarak kabul edilemez. iyiniyetle bağdaşmayan toplu red isteğini kapsayan dilekçenin incelenmesine ise gerek bulunmamaktadır.

O halde, yukardaki esaslara uygun olan 3. Hukuk Dairesi kararının onanması gerekir.

Sonuç: Davacı Ali'nin temyiz itirazlarının reddiyle 3. Hukuk Dairesi'nin 17/4/1980 gün ve 2389-2406 sayılı kararının (ONANMASINA), 1000 lira onama harcının temyiz edenden alınmasına sebebinde oyçokluğu ve esasta oybirliği ile 24/12/1980 gününde, 2. müzakerede karar verildi.

Diğer Bölümlerimiz +
Tüm Hukuki NET forumları + Hukuki Portal + Hukuk Haberleri + Sözleşme ve dilekçe örnekleri + Mevzuat ve bilimsel incelemeler + Hukukçu Blogları + Avukat ilanları + Videolar + Linkler + Ansiklopedi ve Sözlük +

İçtihat Arşivi  Eski içtihat dizini

Yargıtay Kararları 2007 2006 2005 2004 2003 2002 2001 1999 1998 1997 1996 1995 1994 1993 1992 1991 1990 1989 1988 1987 1986 1985 1984 1983 1982 1981 1980 1979 1978 1977 1976 1975 1974 1973 1927-1972