 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
Hukuk Genel Kurulu
E: 1980/3078
K: 1983/1053
T: 02.11.1983
DAVA : Taraflar arasındaki "ödence" davasından dolayı yapılan yargılama sonunda; Ankara Asliye 7. Hukuk Mahkemesince davanın kabulüne dair verilen 9/7/1979 gün ve 1978/713 Esas, 1979/446 Karar sayılı kararın incelenmesi davalılar tarafından istenilmesi üzerine, Yargıtay 15. Hukuk Dairesinin 13/11//1979 gün ve 1979/2217-2273 sayılı ilamı: (.. Dava dilekçesinde öğrenim giderlerinden ötürü 29.640 lira için 31/5/1976 tarihinden itibaren faiz istenmiştir. Bilirkişi raporuna dayanan mahkemenin ise, faizin başlangıç tarihi olarak 30/12/1972 tarihini kabul ile 15.539 liraya hükmetmesi Hukuk Usulü muhakemeleri Kanunun 74. maddesine aykırıdır.
Taahhüt ve kefalet senedinde sarfedilmiş paranın ödenmesi yüklenilmiş, kefalet senedinde ise kefilin sorumlu olduğu miktarın yukarı sınırı olarak 36.000 lira kabul olunmuştur.
Bilirkişi raporunda yapılan masrafın iki kat tutarının 29.640 lira olarak tesbit edildiğine göre, kefilin sorumlu tutulacağı miktar bu durumda 29.640 liradır. BK.nun 490. maddesince kefil ancak işlemekte olan faiz ile beraber gerçekte işlemiş faizin bir seneliğiyle sorumlu tutulması gerekirken, faiz hesabının 36.000 lira üzerinden yapılarak gösterilen miktardan sorumlu tutulmuş olması da doğru değildir.
Mahalli mahkemenin bu yönleri gözden kaçırması usul ve kanuna aykırıdır...) gerekçesiyle bozularak dosya yerine geri çevrilmekle, yeniden yapılan yargılama sonunda; mahkemece önceki kararda direnilmiştir.
Hukuk Genel Kurulunca incelenerek direnme kararının süresinde temyiz edildiği anlaşıldıktan ve dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra gereği görüşüldü:
KARAR : Tarafların karşılıklı iddia ve savunmalarına, dosyadaki tutanak ve kanıtlara, bozma kararında açıklanan gerektirici nedenlere göre, Hukuk Genel Kurulunca da benimsenen Özel Daire bozma kararına uyulmak gerekirken önceki kararda direnilmesi usul ve yasaya aykırıdır. Bu nedenle direnme kararı bozulmalıdır.
SONUÇ : Davalılar vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile direnme kararının Özel Daire bozma kararında gösterilen sebeplerden dolayı BOZULMASINA, 2.11.1983 gününde oybirliğiyle karar verildi.