 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
Hukuk Genel Kurulu
E: 1980/2176
K: 1980/2159
T: 24.09.1980
DAVA: Taraflar arasındaki tazminat davasından dolayı yapıan yargılama sonunda: Ankara 1. İş Mahkemesine erilen 25.5.1978 gün ve 246-208 sayılı kararın incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmesi üzerine Yargıtay 9. Hukuk Dairesinin 21.9.1979 gün ve 9650-11316 sayılı ilamiyle (... 1475 sayılı Yasanın 1927 sayılı yasa ve değişik 14. maddesi 4. bendi yaşlılık ve malullük aylığına ya da toptan ödemeye hak kazanan işçinin kıdem tazminatının hesabıyla ilgilidir. Bu olayda bu fıkranın uygulama yeri yoktur. Zira davacının iş sözleşmesini işveren bozmuştur. Bu durumda davacı işçi olarak çalıştığı süreye ait kıdem tazminatı alabilir. Memur olarak çalıştığı süre kıdem tazminatının hesabında nazara alınamaz.
Toplu iş sözleşmesinin 45. maddesi, 1475 sayılı İş Kanununun 14. maddesinin 4. fıkrası karşısında geçerli değildir) gerekçesiyle bozularak dosya yerine geri çevrilmekle yeniden yapılan yargılama sonunda; mahkemece önceki kararda direnilmiştir.
KARAR: Hukuk Genel Kurulunca incelenerek direnme kararının süresinde temyiz edildiği anlaşıldıktan ve dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra gereği görüşüldü:
Taraflar arasındaki ilk dava sonunda istekle sınırlı olmak üzere tazminatla hükmolunmuş ve davalı tarafın bütün temyiz itirazları reddolunmak suretiyle karar onanmış ve kesinleşmiştir. Bu davanın konusu ise ilk davada saklı tutulan tazminat miktarına ilişkin bulunmaktadır. Her iki dava sebebi, tarafların iddia ve savunmaları aynı esaslara ve nedenlere dayandığına ve bu dava sonunda verilen karara karşı yöneltilen temyiz sebepleri ilk dava sonunda verilen karara karşı da yöneltilip reddedildiğine göre, mahkemece kıdem tazminatına esasa alınan çalışma süresi yönünden davacı lehine kesinleşen hükmün sonuçları oluşmuştur.
SONUÇ: Temyiz itarazlarının reddiyle, direnme kararının yukarıda açıklanan nedenlerle ONANMASINA, 24.9.1980 gününde (1) bozma oyuna karşı (30) oyla karar verildi.