 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
Hukuk Genel Kurulu
E: 1980/1257
K: 1983/174
T: 23.02.1983
DAVA : Taraflar arasındaki "tazminat" davasından dolayı yapılan yargılama sonunda; Çubuk Asliye Hukuk Mahkemesince davanın kısmen kabulüne dair verilen 18.10.1978 gün ve 50 - 313 sayılı kararın incelenmesi davacılar vekili tarafından istenilmesi üzerine Yargıtay 4. Hukuk Dairesinin 28.12.1978 gün ve 12778 - 15015 sayılı ilamı ile "... Tazminat davasına konu olan olayda mahkemece kabul edilen bilirkişi raporuna göre araba sürücüsü olan baba davacı Ö. 2/8 oranında, davalılardan araç sürücüsü R. 4/8 oranında kusurlu bulundukları, 2/8 oranında kusurun da trafik olayına karışan ve hakkında dava açılmayan üçüncü kişi M.C.'de olduğu tesbit olunmuştur. Mahkemece maddi tazminat takdir edilirken hesaplanan tazminattan R.'ın 4/8 kusur oranına göre indirim yapılarak hüküm kurulmuştur. Davalılar tazminat ödemede davaya dahil edilmeyen üçüncü kişi M.C. ile birlikte müteselsilen sorumludurlar. Bu sorumluluk Borçlar Kanununun 50 ve 142. maddeleri gereğidir. O halde bilirkişinin tesbit ettiği destekten yoksun kalma tazminatından davacılardan Ö. için 6/8'ne hükmedilmesi ve olayda hiç kusuru bulunmayan annesi S. için hesaplanan tazminatın tamamına hükmedilmesi gerekir idi. Bu husus gözetilmeden her iki davalının tazminatın 4/8'inden sorumlu tutulmasına karar verilmesi bozmayı gerektirir..." gerekçesiyle bozulmuş, davalılar avukatının karar düzeltme talebi üzerine de Özel Dairenin 10.4.1979 gün ve 3207 - 4836 sayılı kararıyla, "... Karar düzeltilmesi yolu ile yeniden incelenmesi istenilen bozma ilamında öngörülen ilke ve belirtilen bozma nedeni doğrudur. Ancak davacılar, dava dilekçesinde davalıların 5/8 oranında kusurlu olduklarını ileri sürerek maddi tazminat istediklerine göre Usulün 74. maddesi uyarınca bilirkişinin tesbit ettiği destekten yoksun kalma tazminatının ancak 5/8'ine hükmedilmesi gerekeceği nedeniyle kararın bozulması gerekirken 6/8'ine hükmedilmesi şeklinde bozulduğu anlaşılmaktadır. O halde davalıların bu yönü amaç tutan karar düzeltme istekleri yerinde olduğundan kabul edilip hüküm bu esas uyarınca yine bozulmalıdır..." gerekçesiyle bozularak dosya yerine geri çevrilmekle yeniden yapılan yargılama sonunda mahkemece önceki kararda direnilmiştir.
Temyiz eden: Davacılar vekili
Hukuk Genel Kurulu kararı:
KARAR : Davacılar, "... çocukları R.'nin ölümü ile sonuçlanan trafik olayında, davalılardan araç sürücüsü R.'ın 5/8 oranında kusurlu olduğunu ileri sürerek..." maddi ve manevi tazminat istemişlerdir.
Olayda davacı Ö.'in 2/8 oranında, davalılardan R.'ın ise 4/8 oranında kusurlu bulundukları, 2/8 oranındaki kusurun da bu olaya karışan ve fakat hakkında dava açılmayan üçüncü kişide olduğu saptanmıştır. Bu konuda gerek taraflar ve gerekse Özel Daire ile mahkeme arasında herhangi bir uyuşmazlık da yoktur.
Hal böyle olunca, bilirkişinin tesbit ettiği destekten yoksun kalma tazminatından, davalı R.'ın 4/8 olan kusuru oranında indirim yapıldıktan sonra kalan miktarın hüküm altına alınması gerekir. Nitekim, mahkemece de, davacı S. yönünden, bilirkişinin kusur indirimi yapmaksızın bulduğu (hesapladığı) miktarın 4/8'ine hükmedilmiştir. O halde, davacı S. yararına hüküm altına alınmış olan maddi tazminata ilişkin direnme kararı doğrudur ve hükmün bu bölümü onanmalıdır.
Davacı Ö. yararına hüküm altına alınacak maddi tazminatın hesabında da az yukarıda açıklanan yöntemin uygulanması gerekir. Daha açık bir anlatımla davacı Ö. için de, bilirkişi tarafından kusur nazara alınmaksızın tesbit edilecek tazminatın, davalının 4/8 oranındaki kusuruna isabet eden miktarı (yani yarısı) hüküm altına alınmalıdır. Oysa mahkeme, bilirkişinin, davacı Ö.'in 2/8 oranındaki karşılık (müterafik) kusurunu gözetmek ve bu oranda indirim yapmak suretiyle hesapladığı tazminatın, davalının kusuruna isabet eden bölümünü (yani yarısını = 4/8) hüküm altına almış ve böylece, kusur yönünden mükerrer indirim uygulamıştır.
O halde, davacı Ö.'e ilişkin direnme kararı yukarıda açıklanan nedenle bozulmalıdır.
SONUÇ : Yukarıda gösterilen nedenlerle:
1 - Davacı S.'nın temyiz itirazlarının reddiyle direnme kararının buna ilişkin bölümünün onanmasına,
2 - Davacı Ö.'in temyiz itirazlarının kabulüne, direnme kararının bu davacıya ilişkin bölümünün bozulmasına 23.2.1983 gününde, oybirliği ile karar verildi.