DAVA : Taammüden adam öldürmekten sanık Dudu'nun hükümlülüğüne dair İstanbul 5. Ağır Ceza Mahkemesinden verilen 9.11.1979 gün ve 521/466 sayılı hüküm C.Savcısı ve sanık vekilinin temyizleri üzerine Yargıtay 1. Ceza Dairesince incelenerek bozulup yerine geri çevrilmiştir.

İlk hükümde direnmeye ilişkin aynı mahkemeden verilen 18.3.1980 günü ve 521/70 sayılı son hükmün Yargıtay'ca incelenmesi re'sen temyize tabi olup C.Savcısı tarafından süresinde verilen dilekçe ile istenilmiş olduğundan dosya C.Başsavcılığının hükmün bozulması istemini bildiren 12.5.1980 gün ve 1/1970 sayılı tebliğnamesiyle 1. Başkanlığa gönderilmekle Ceza Genel Kurulunca okundu, gereği konuşulup düşünüldü :

KARAR : Adam öldürmekten sanık Dudu'nun TCK.nun 450/4, 51/2, 59. maddeleri ile tecziyesine ilişkin hüküm; özel dairece : Sanık başkası ile evli bulunmasına rağmen gene başkası ile evli bulunan maktul ile gayriresmi karı-koca hayatı yaşamak suretiyle ahlak dışı haksız davranışlarda bulunmuşlar ve aile düzenini bozan bu hareketleri nedeniyle kocası tarafından boşanmış olan sanığın evlenme ve beraber yaşama isteklerinin evli olan maktul tarafından kabul edilmemesi halinin kendisinin de kusurlu olması nedeni ile ağır tahrike yol açmayacağı düşünülmeden sanık lehine 51/2. maddesinin uygulanması isabetsizliğinden bozulmuştur.

Yerel mahkeme ise : Kadın-erkek ilişkisinde güçsüz olan tarafın kadın aktif olan tarafın ise erkek olduğunu maktulün başlangıcındaki gayretleri ile sanıkla ilişki kurmak suretiyle kusurun büyüğünü başlangıçta işlediğini; durum kocası tarafından anlaşılıp sanığı boşayınca maktulün 4 çocuğu ile ortada kalan kadına yardım etmediğini aksine ilişkilerini tam bir metres hayatı olarak, geliştirmek gayretine düştüğünü ve sanığı ikinci defa perişan ve terk ettiğini; sanığın tüm yaşantısı sosyal durumu ve vaki terklerden sonra perişan hali karşısında maktulün ona yaptığı haksızlığın kendisi üzerindeki etkisinin ağır tahrik niteliğinde kabul edildiğini; Adli Tıp Müşahadehanesi'nin mütalaasının da mahkemenin kanaatini doğrular bir maddi belge niteliğinde olduğunu vesair belirterek önceki hükümde direnmiştir.

Dosyaya, oluşa ve delillere göre : Sanık ve maktulün ..... Doğumevi Hastahanesinde çalıştıkları her ikisinin de evli ve çoluk çocuk sahibi olup bu durumlarını karşılıklı olarak bildikleri, buna rağmen aralarında gayrimeşru bir ilişki kurup Karı-koca hayatı yaşamaya başladıkları, bu durumun kocası tarafından öğrenilmesi ve boşanması üzerine ortada kalan sanığın ısrarlı bir şekilde birlikte yaşama teklifinde bulunmuş ise de teklifin maktul tarafından kabul edilmediği bunun üzerine maktulü öldürmeye karar veren sanığın bir tabanca temin edip nasıl kullanılacağını da öğrenerek onu takip etmeye başladığı nihayet olay günü tabanca ile ateş edip maktulü öldürdüğü anlaşılmaktadır.

Yukarıda açıklandığı gibi özel daire ile yerel mahkeme arasındaki uyuşmazlık tahrikin derecesine ilişkindir.

Kanununumuzda haksız tahrik, ağır ve adi olmak üzere ikiye ayrılmıştır. Kuşkusuz tahrikin derecesini takdir hakkı hakime aittir. Ancak, bu hakkın adalete uygun olarak kullanılması gerekir.

Olayın açıklanan oluş biçiminden de anlaşılacağı gibi, maktul ve sanık, her ikiside evli ve çoluk çocuk sahibi olduklarını bildikleri halde karı koca hayatı yaşamak suretiyle ahlak dışı ve aile düzenini bozucu davranışlarda bulunmuşlardır. Sanık bu ilişkiye cebir veya tehditle sokulmuş değildir. Bu ilişkiyi bizzat sanık da istemiştir. Mahkemenin direnme hükmü gerekçesinde de belirtildiği gibi Kusurun büyüğü maktulde olmakla beraber bu ilişkinin kuruluş ve devamında her iki taraf da kusurludur. Diğer bir deyişle maktulün mahkeme kararında belirtilen haksız hareketinin ağır tahrik olarak kabulü ile buna göre cezadan indirim yapılması adalete uygun olmayacaktır. Zira, olayımızdaki gibi fakat örneğin : Cebir, şiddet veya tehditle kaçırılıp ırza geçme ve bunu devam ettirme biçimindeki daha vahim ve ağır olaylarda uygulanabilecek başka bir hüküm bulunmayacak, aynı hükmün uygulanması zorunluluğu doğacaktır. Öte yandan sanığın gayrimeşru nitelik taşıyan birlikte yaşama teklifinin maktul tarafından reddedilmesi de sanık lehine ağır tahrik olarak kabul edilemez.

Bu nedenle özel daire bozma kararı yerinde olup uyulmak gerekirken yazılı, biçimde önceki hükümde direnilmesi usul ve yasaya uygun görülmediğinden C.Savcısının temyiz itirazının kabulü ile direnme hükmünün bozulmasına karar verilmelidir.

SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenle, tebliğnamedeki isteğe uygun olarak, direnme hükmünün BOZULMASINA, 29.9.1980 gününde oybirliğiyle karar verildi.

Diğer Bölümlerimiz +
Tüm Hukuki NET forumları + Hukuki Portal + Hukuk Haberleri + Sözleşme ve dilekçe örnekleri + Mevzuat ve bilimsel incelemeler + Hukukçu Blogları + Avukat ilanları + Videolar + Linkler + Ansiklopedi ve Sözlük +

İçtihat Arşivi  Eski içtihat dizini

Yargıtay Kararları 2007 2006 2005 2004 2003 2002 2001 1999 1998 1997 1996 1995 1994 1993 1992 1991 1990 1989 1988 1987 1986 1985 1984 1983 1982 1981 1980 1979 1978 1977 1976 1975 1974 1973 1927-1972