 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
9. Hukuk Dairesi
E: 1980/7163
K: 1980/7144
T: 12.06.1980
DAVA: Davacı, ihbar, kıdem ve kötüniyet tazminatının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir. Mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır. Hüküm, süresi içinde taraflar avuatlarınca temyiz edilmekle dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
KARAR: 1- Yapılan soruşturmaya, toplanan delillere göre aşağıdaki bentlerin kapsamı dışındaki temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.
2- Toplu iş sözleşmesinin 112/B-3 maddesi hükmünce ihbar öneliin peşin ödenmesi halinde ihbar süresi kıdemden sayılır. Kıdem ve ihbar tazminatına esas tutulacak sürenin tesitinde ihbar önelinin hizmet süresine eklenmesi isabetli ise de ihbar ve kıdem tazminatının hesabındaki ücret son alınan ücret olup ihbar öneli içinde getirilecek zamlarla işe son verilmemiş olsa idi alınacak ücret değildir. Esasen toplu iş sözleşmesi hükümlerince davacı orada öngörülen 7,5 liralık ücret zammından yararlanacak durumda değildir. O halde mahkemece yapılacak iş, ihbar öneli hizmet süresine eklenmek suretiyle işe son verildiği tarihteki ücreti üzerinden ve Anayasa Mahkemesinin iptal kararının yürürlüğe girmesi ile 1927 sayılı Kanunla değişik 1927 sayılı İş Kanunun 14. maddesindeki 7.5 katla ilgili tavan hükmünün kalktığı da gözetilerek ihbar ve kıdem tazminatının tesbiti suretiyle fark meydana geldiği takdirde, oradaki kısmın alınmasına hükmetmekten ibarettir. İşveren tarafından ödenen miktarların hangi ücrete göre belirlendiğini göstermeyen ve Yargıtayın denetimine olanak verecek açıklığı kapsamayan bilirkişi raporuna istinaden karar verilmesi isabetsizdir.
3- Diğer taraftan, davacıya ihbar tazminatı ödenerek işine son verilirken hak ettiği yıllık ücretli izin parasını da ödemiş olduğuna göre bu sürenin de kıdeme ayrıca eklenmesi isabetsizdir.
4- Kabul şekline göre kıdem süresinin işe giriş çıkış tarihi itibariyle yanlış hesap ve tazminat tutarının da niteceden yanlış tesbiti keza usul ve yasaya aykırıdır.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda 2 sayılı bentte taraflar 3 ve 4 sayılı bentlerde davalı yararına BOZULMASINA 12.6.1980 gününde oybirliğiyle karar verildi.