DAVA : Davacı, terki hizmet tazminatının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir. Mahkeme isteği kısmen hüküm altına almıştır.

Hüküm, süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

KARAR : Davacı, 25 yıllık sigortalılık süresini doldurmuş ve aşmış olması nedeniyle 26.4.1976 tarihinde emekli olduğundan ve kendisine kıdem tazminatı ödendiği halde 6. dönem toplu iş sözleşmesinin 38/a maddesine göre ödenmeyen terki hizmet tazminatını istemiştir.

Mahkeme davayı kabulle isteği hüküm altına almış davalı, Sümerbank Fabrikaları müstahdemi usta ve işçilere ait hastalaık ve vefat yardım yönetmeliğinin 14. maddesinde; fabrikada asgari 15 sene çalışmış olan ve artık sıhhi veya vücudunun yıpranması dolayısıyle hizmete yaramayıp ceza veya tenkisi faaliyet mahiyetinde olmamak üzere fabrikaca kaydı terkin olunanlara son bir senelik kazancından hesap edilmek üzere 1 sene için 30 yevmiye ve ilaveten beher sene için 10 yevmiye hesabı ile terki hizmet yevmiyesi verileceği öngörüldüğünü oysa davacının fabrikaca kaydı terkin olunmayıp kendi isteği ile ayrıldığı savunularak hükmü temyiz etmiştir.

5502 sayılı hastalık ve analık sigorta yasasının iller itibariyle değişik zamanlarda yürürlüğe girmesiyle bu yönetmelik yürürlükten kaldırılmışsada daha sonraları toplu iş sözleşmelerinde kabul edilen koşullarla uygulamasına akdi olarak devam edilegelmiştir. Nitekim davacının emekli olduğu 26.4.1976 tarihinde yürürlükte bulunan toplu iş sözleşmesinin 38/a maddesinde yönetmeliğin yürürlükten kaldırıldığı tarihte işyerlerinde çalışan ve sözleşmenin yürürlük tarihinde hizmet akitleri devam eden sendika üyesi işçilerin yönetmeliğin 14. maddesinde belirtilen sebeplerle üye veya işiveren tarafından hizmet akdinin feshi 25 yıllık sigortalık süresini doldurmuş olması nedeniyle emekliye ayrılması hallerinde yönetmeliğin anılan maddesinde gösterilen miktarlarda ve toplu iş sözleşmesinin 37. maddesinde yer alan esaslara göre hesapedilen kıdem süresi ve günlük ücret üzeriden terki hizmet yardımı ödeneceği öngörülmüştür.

Demek oluyorki terki hizmet tazminatına esas alınacak sürenin sözleşmenin 37. maddesine göre hesap edilecek kıdem tazminatına esas alınaracak süre olması gerekir. Sözleşmenin 37/a maddesinde ise kıdem tazminatı ödenmesini gerektiren sebeplerle ayrılmalardan sözedilmiştir.

Diğer taraftan iş yasasının 1927 sayılı yasa ile değişik 14. maddesinde muvazzaf askerlik, emeklilik ve ölüm sebepleriyle 17/II. madde dışında işveren 16/I ve II. maddelerde gösterilen sebeplerle işçi tarafından fesih halinde geçmiş hizmetler için kıdem tazminatı ödeneceği aynı yasanın değişik 14/6 maddesinde ise kıdem tazminatı ödenmesini gerektirmeyecek biçimde ayrılma ile son bulan sürelerin kıdem tazminatında birleştirilemeyeceği kabul edilmiştir. Maddenin 5. bendindeki işçilerin kıdemlerinin hizmet akdinin devam etmiş veya fasılalarla yeniden akdedilmiş olmasına bakılmaksızın aynı işverenin bir veya değişik işyerlerinde çalıştıkları süreler yönünden de önceki bendte yazılı fesih sebeplerinin gözönünde tutulması gerekir.

Davacı 28.7.1947 tarihinde ilk defa işe girip 25.10.1957 tarihinde istifa ile ayrıldığına bu sürenin kıdem tazminatında dikkate alınmasında olanak bulunmadığına göre terkihizmet tazminatında da dikkate alınmasına olanak yoktur.

Mahkemenin bu süreyide nazara alarak terkihizmet tazminatına hükmetmesi yanlış olup bozmayı icapettirmiştir.

SONUÇ : Temyiz olunan kararın yukarda yazılı nedenlerle davalı yararına BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 6.6.1980 gününde oybirliğiyle karar verildi.

Diğer Bölümlerimiz +
Tüm Hukuki NET forumları + Hukuki Portal + Hukuk Haberleri + Sözleşme ve dilekçe örnekleri + Mevzuat ve bilimsel incelemeler + Hukukçu Blogları + Avukat ilanları + Videolar + Linkler + Ansiklopedi ve Sözlük +

İçtihat Arşivi  Eski içtihat dizini

Yargıtay Kararları 2007 2006 2005 2004 2003 2002 2001 1999 1998 1997 1996 1995 1994 1993 1992 1991 1990 1989 1988 1987 1986 1985 1984 1983 1982 1981 1980 1979 1978 1977 1976 1975 1974 1973 1927-1972