ÖZET : Miras bırakandan bir bütün halinde kalan taşınmazın, 1617 sayılı Kanunun yürürlülüğünden önce mirasçılar arasında paylaşılmış olması halinde, Tapulama Kanununun 33. maddesinde yer alan aynı kişinin aynı nedene dayanan ve birbirine bitişik yerler üzerinde 20 dönümden fazla mülk edinemiyeceği kuralı uygulanmaz.

Taraflar arasında tapulama tesbitinden doğan dava sonunda verilen kararın onanmasına ilişkin olarak daireden verilen 29.9.1980 gün ve 1980/8335-10100 sayılı ilamın tashihi karar yoluyla incelenmesi davacı tarafından müddetinde istenilmekle tetkik raporu ve dosyadaki kağıtlar okundu, tetkik hakiminin açıklaması dinlendi, gereği görüşüldü

Tapulama sırasında 129 parsel sayılı 23800 m.2 yüzölçümündeki taşınmaz, 128 parsel sayılı taşınmazın miktar fazlası olarak Hazine adına tesbit edilmiştir. İtirazı tapulama komisyonu tarafından reddedilen davacı Murtaza miras yoluyla geçen kazandırıcı zamanaşımı zilyetliğine dayanmış ve dava açmıştır. Mahkemece davanın reddine, nizalı 129 parsel sayılı taşınmazın Hazine adına tesciline karar verilmiş; hüküm, davacı Murtaza tarafından temyiz edilmesi üzerine Dairece onanmıştır. Bu kez Murtaza karar düzeltme isteğinde bulunmuştur. Nizalı 128 sayılı parası ile 129 sayılı parselin bir bütün olarak davacı ile paydaşının ortak miras bırakanı olan babalarına aitken ölümü üzerine kendilerine kaldığı, adı geçenlerin 1956 yılında yaptıkları paylaşmada nizalı parselin davacıya, 128 sayılı parselin de kardeşine düştüğü ve o günen tapulama tesbitinin yapıldığı 1973 yılına kadar bu biçimde kullanıla geldiği, mahkemece toplanan delillerle saptanmış ve olay mahkemece de bu doğrultuda kabul edilmiştir Herne kadar 1956 yılında yapılan paylaşmadan sonra tapulama tesbitinin yapıldığı 14.6.1973 gününe kadar 20 yıllık sure geçmemiş ise de; davacının ve kardeşinin 128 ve 129 sayılı parseller üzerinde bağımsız haklarının oluşması için 20 yıllık sürenin geçmesine yasal bir zorunluluk bulunmamaktadır. Çünkü miras bırakanın ölümü ile miras bırakanın tüm hakları ve bu arada zilyetlik hakkı Medeni Kanunun 539. maddesi hükmünce mirasçılarına geçer ve Tapulama Kanunun 45. maddesi hükmünce kazandırıcı zamanaşımının hesabında miras bırakan zamanında geçen zilyetlik süresi ile mirasçılar zamanında geçen zilyetlik süreleri birbirine eklenir, Tapulama Kanunun 34. maddesi hükmüne göre tereke paylaşılınca her bir paydaşa düşen taşınmaz üzerinde bağımsız hak oluşur. 0 halde paylaşmadan sonra artık Tapulama Kanununun 33. maddesinde sözü edilen, aynı kişinin ayni nedene dayanan birbirine bitişik yerler üzerindeki zilyetlik durumunun varlığı kabul edilemez zira mirasçılar ayrı ayrı kişiler niteliğini böylece kazanmış olurlar. Ancak, mirasçıların 1617 sayılı Kanunun yürürlüğü içerisinde yasanın getirdiği 20 dönüm kısıtlamasından kurtulmak amacı ile paylaşma yoluna gittikleri anlaşıldığı takdirde, bu kuralın uygulanması mümkün değildir Böyle bir durumda Kanuna karşı hile söz konusu olur ki, zilyedan hile ile meydana getirdiği durumdan yararlanması mümkün olamaz. Olayda, paylaşma 1617 sayılı Kanundan çok önce yapılmış ve yasaya karşı hile söz konusu olmamıştır. O halde mahkemece davacının hukuksal durumu o açıdan ele alınmak gerekirken paylaşmadan itibaren 20 yıl geçmediğinden söz edilerek yazılı biçimde hüküm kurulmuş olması isabetsiz ve hükmün bu nedenlerle bozulması gerekirken dairece onandığı görüldüğünden karar düzeltme isteğinin kabulü ile onama kararının kaldırılmasına ve hükmün yukarda gösterilen nedenlerle (BOZULMASINA), 766 sayılı Tapulama Kanunun 73. maddesi uyarınca harç alınmasına yer olmadığına. 30.1.1981 gününde oybirliğiyle karar verildi.

Diğer Bölümlerimiz +
Tüm Hukuki NET forumları + Hukuki Portal + Hukuk Haberleri + Sözleşme ve dilekçe örnekleri + Mevzuat ve bilimsel incelemeler + Hukukçu Blogları + Avukat ilanları + Videolar + Linkler + Ansiklopedi ve Sözlük +

İçtihat Arşivi  Eski içtihat dizini

Yargıtay Kararları 2007 2006 2005 2004 2003 2002 2001 1999 1998 1997 1996 1995 1994 1993 1992 1991 1990 1989 1988 1987 1986 1985 1984 1983 1982 1981 1980 1979 1978 1977 1976 1975 1974 1973 1927-1972