5846 sayılı Kanuna muhalefetten sanık Özdemir ve Metin hakkında yapılan duruşma sonunda; adı geçen Kanunun 71/3-4. madde ve fıkraları uyarınca 500'er lira ağır para cezası ile hükümlülüklerine ve cezalarının ertelenmesine dair (Kadıköy 3. Asliye Ceza Mahkemesi) nden verilen 5.3.1980 tarihli hükmün Yargıtayca incelenmesi sanıklar vekili ve şahsi davacı vekili tarafından süresinde istenilerek, depo paraları ile şartı yerine getirilen dava evrakı C. Başsavcılığı'nın bozma isteyen 28.6.1980 tarihli tebliğnamesiyle daireye verilmekte, dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra gereği görüşülüp düşünüldü

5486 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasının 1. maddesi .bu yasaya göre koruma altına alınan "eser"i (sahibinin hususiyetini taşıyan ve aşağıdaki hükümler uyarınca ilim ve edebiyat musiki, güzel sanatlar veya sinema eserleri sayılan her nevi fikir ve sanat mahsulleridir) biçiminde tanımlamış bulunmaktadır. Bu tarif; maksadı ifadeye yeterli bulmak günümüzün sanat ve edebiyat anlayışı içinde mümkün değildir. Ancak maddede yer verildiği üzere bir eserin mevcudiyetinden bahsedilmesi için, sahibinin özelliğini taşıması yaratıcı bir emek mahsulü olması veya herkes tarafından meydana getirilebilme olanağı mevcutsa, sahiplerinin ortaya kaydıkları şeyin bir sanat eseri Olduğunu belirterek hukuki himaye beklediklerini açıklamaları gerekir CProf. Dr. Nuşin Ayiter Hukuken Fikir ve Sanat Ürünleri sh. 35-42). Diğer taraftan sahibinin hususiyetini taşıyan şeyin hukuki himaye görebilmesi de ancak, bilim ve edebiyat, müsiki, güzel sanatlar ve sinema dallarında meydana getirilmesiyle kabildir.

Yaratmanın dışında kalan bazı değerlerin korunması ise, eser ile yakın ilişkileri gözönünde tutularak, anılan yasa içinde düzenlenmiştir (adı geçen eser eh. 67). İşte (ad) bu meyanda korunan kavramlardan birisidir. Ancak burada söz konusu edilen "ad" bir insana ait olan ve medeni kanunda himaye edilen anlamında kabul edilmeyip "eser" yaratıcısı tarafından konulan onun sürüm ve tanıtılmasını sağlayan "ad" olarak kabul edilmek gerekir.

Bu açıklamalardan bakıldığında sanıkların kullandıkları tanıtıcı "ad"ın eser kavramında kabulüne olanak yoktur. Her ne kadar istanbul 12. Asliye Hukuk Hakimliği'nden verilmiş sanıkların tazminat ödemekle mahkumiyetlerini içeren ilamlar mevcutsa da bunların sözleşmeye riayetsizlikten kaynaklandığı dikkate alınarak CMUK.nun 255. maddesinde yazılı olduğu üzere bağlayıcı nitelik taşımadıklarını da kabul etmek gerekir.

Bununla beraber, şahsi davacının (B... st) veya (B... ları) adını ilk ortaklık kurduğu "E " isimli arkadaşı ile birlikte kullanarak güldürü türünde bir takım sahne çalışmaları yaptığı ve kendisinin bu adlarla anılıp tanındığı da dosya içeriğinden anlaşılmasına göre sanıkların 1973 yılında yargı yoluyla "B... sı" soyadını aldıkları saptansa dahi TTK.nun haksız rekabet faslında 57. maddenin 5. bendinde yasaklanan ad, ünvan gibi tanıtma vasıflarının tescili olması zorunluluğu bulunmadığı koşulundan harekette sanıkların eylemlerinin aynı Yasanın 64. maddesine girip girmeyeceği tartışılmaksızın öğeleri bulunmadığı halde yazılı şekilde mahkumiyetlerine karar verilmesi,

Yasaya aykırı, şahsi davacı ve sanıklar vekillerinin temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde görüldüğünden istem gibi hükmün (BOZULMASINA), depo paralarının geri verilmesine, 17.6.1980 tarihinde oybirliği karar verildi.

Diğer Bölümlerimiz +
Tüm Hukuki NET forumları + Hukuki Portal + Hukuk Haberleri + Sözleşme ve dilekçe örnekleri + Mevzuat ve bilimsel incelemeler + Hukukçu Blogları + Avukat ilanları + Videolar + Linkler + Ansiklopedi ve Sözlük +

İçtihat Arşivi  Eski içtihat dizini

Yargıtay Kararları 2007 2006 2005 2004 2003 2002 2001 1999 1998 1997 1996 1995 1994 1993 1992 1991 1990 1989 1988 1987 1986 1985 1984 1983 1982 1981 1980 1979 1978 1977 1976 1975 1974 1973 1927-1972