 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
6. Hukuk Dairesi
E: 1980/3676
K: 1980/8695
T: 24.09.1980
DAVA : Mahalli mahkemesinden verilmiş bulunan tahliye davasına dair karar davalı tarafından süresi içinde temyiz edilmiş olmakla dosyadaki bütün kağıtlar okunup, gereği görüşülüp düşünüldü:
KARAR : Davacı S.S.K. kiralananın kurumun lojman ihtiyacına tahsis olunduğunu bildirerek kiralananın boşaltılmasını istemiştir. Mahkemece istem gibi karar verilmiş ve hüküm davalı vekili tarafından temyiz olunmuştur.
Davacı S.S.K. Genel Müdürlüğü, davalı ile kira sözleşmesi yaptığını ve yönetim kurulu kararı ile kiralananları lojmana tahmil ettiğini ve bu hususta lojman yönetmeliği çıkartıp neşrettiklerini ve kiralanandan çıkmasını davalıya ihtarla bildirildiği halde davalının çıkmadığını ve akdin feshi ihbarla sona erdiğini ve kiralanana bu nedenlerle ihtiyacı olduğunu ileri sürerek kiralananın boşaltılmasını istemiştir.
Kiralanan belediye hudutları içersinde musakkaf bir yer bulunmakla 6570 sayılı Kanuna tabidir. Davacı kiralananın boşaltılmasını, ancak 6570 sayılı Kanunda yazılı sebeplere ve BK.nun buna aykırı olmayan tahliye nedenlerine dayanarak isteyebilir. Yönetim kurulunun aldığı bir tashih kararı ile kiralananı lojman ihtiyacına çevirdiği ve feshi ihbarla akdi bozduğu ve bu nedenlede lojman ihtiyacının sabit bulunduğu ileri sürülerek kiralananın boşaltılması mümkün değildir. Davacı 4626 sayılı Kanunun 5. maddesi ve bu Kanuna ek 6126 sayılı Kanunun 1. ve 2. maddelerinde yazılı şekilde kiralananın boşaltılmasını istemeye de kanuni hakkı yoktur. Ayrıca davacı idarenin kendi kanununda memurlara lojman vermek zorunluğuda mevcut olmadığından ihtiyaç nedenine dayanarak kiralananın boşaltılmasını isteyemez. 6570 sayılı Kanunda belirtilen ve BK.nun bu kanuna aykırı olmayan hükümlerine dayanılarak kiralananın boşaltılması istenmemiş bulunmakla davanın reddine karar verilmek gerekirken aksi düşünce ile yazılı şekilde karar verilmesi usul ve kanuna aykırıdır.
SONUÇ : Hükmün açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, 24.9.1980 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.