 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
5. Ceza Dairesi
E: 1980/4026
K: 1980/4370
T: 30.12.1980
DAVA : Çifteler ilçesi K......Köyü Muhtarı bulunduğu sırada 36.500 lirayı adiyen zimmetine geçirmekten sanık Mevlüt'ün yapılan yargılaması sonunda TCK.nun 202/1-2-son, 80 ve 227/2. maddeleri gereğince 7 ay 23 gün ve 1979/162 E., 1980/168 K. sayılı hükmün süresi içinde Yargıtay'ca incelenmesi sanık tarafından istenilmiş ve şartı yerine getirilmiş olduğundan dava evrakı C.Başsavcılığından tebliğname ile daireye gönderilmekle incelenerek gereği düşünüldü :
KARAR : TCK.nun 29. maddesinin açıklığına aykırı olarak 202/son maddesinin 80. maddeden önce uygulanmasındaki isabetsizlik tayin edilen ceza miktarı itibarı ile sonuca etkili görülmemiştir.
Yapılan yargılamaya toplanan kanıtlara hükmün dayandığı gerekçe ve takdire göre sair temyiz itirazları yerinde olmadığından reddine Ancak :
Zimmet memurun görevi nedeniyle eli altında bulunan başkasına ait para ve diğer taşınabilir değerleri kendisine mal edinmesidir. Bu durumda suçun oluşması için;
a) Fail memur olmalı,
b) Suçun konusunun para veya para hükmündeki evrak ve senetler taşınan mallar bulunmalı,
c) Eyleme konu para ve taşınan mallar görev nedeniyle faile tevdi edilmiş olmalı ve kontrol, sorumluluk, muhafaza altında bulunmalıdır.
Ayrıca suçun doğması bakımından temellük edilen paranın kişiye veya devlete ait olmasının etkisi yoktur.
Olayımızda ise; K...köyü ile Y.... köyü arasında bir tarla anlaşmazlığı mevcut olup bunun çözümü için köylüler kendi aralarında topladıkları parayı muhafaza ve gerektiğinde işi takip için köy muhtarına vermişlerdir.
442 sayılı köy kanunun 37. maddesinin 4. fıkrasında, köy işlerine harcanacak paranın ihtiyar meclisi kararı ile toplanacağı açıklanmıştır.
Oysa olayda meclis kararı olmaksızın köylüler özel olarak girişimde bulunmuşlar ve aralarında topladıkları parayı sanığa vermişlerdir. Bu para görev nedeni ile verilmediğine göre, zimmet suçunun unsuru bu bakımdan oluşmayıp eylemin sanığın gördüğü hizmet nedeni ile kendisine başkaları tarafından teslim edilen parayı menfaatine sarfetmekten ibaret inancı kötüye kullanmak olarak kabulü gerekirken yazılı şekilde hüküm kurulması,
SONUÇ : Yasaya aykırı sanık vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde olduğundan hükmün CMUK.nun 321. maddesi gereğince tebliğname gibi BOZULMASINA, depo parasının geri verilmesine 30.12.1980 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.