 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
1. Hukuk Dairesi
E: 1980/638
K: 1980/551
T: 24.01.1980
DAVA : Taraflar arasındaki davada, davacı 1102 parsel sayılı taşınmaza elatmanın önlenmesini istemiştir.
Davalı davacıdan satış vaadi sözleşmesiyle aldığını, ev, kuyu ve sera gibi inşaatta bulunduğunu savunmuştur.
Mahkemece dava konusu taşınmazın 4753 sayılı Yasa uyarınca takyitli olduğu gerekçesiyle 25.000 lira hapis hakkı tanınarak davalının elatmasının önlenmesine karar vermiştir. Bu hüküm süresi içinde davalı vekili tarafından temyiz edilmekle dosya incelenep gereği düşünüldü:
KARAR : Davacı, 4753 sayılı Yasaya göre kendisine verilen 1102 parsel sayılı taşınmazına, davalının elatmasının önlenmesini istemiştir.
Davalı, nizalı yerin davacı tarafından 08.04.1970 tarihli satış vaadi sözleşmesiyle kendisine satışının vaad edildiğini, satış bedelini de davacıya ödediğini, taşınmaz üzerine iyi niyetle ev yaptığını savunmuştur.
4753 sayılı Yasaya göre verilen taşınmaz malın satış vaadinin geçerli olmayacağı hususunda yasada yasaklayıcı bir hüküm yoktur.
Satış vaadi sizleşmesi usulüne uygun biçimde düzenlenmiştir.
Satış vaadi ayni değil, şahsi hak doğuracağından, davalının elatmasının önlenmesine karar verilmesi kural olarak doğrudur. Ancak, davalının satış vaadi sözleşmesinden doğan ferağa icbar davası açma hakkını ortadan kaldıracak ve satış vaadini hükümsüz kılacak şekilde satış bedeli üzerinden hapis hakkı tanınması isabetsizdir.
O halde, davalının satış vaadine dayanarak ferağa icbar davası açma hakkı saklı tutulmak suretiyle elatmanın önlenmesine karar verilmesi gerektiği
düşünülmeden yukarıda değinildiği üzere hüküm kurulması yolsuzdur.
SONUÇ : Davalının temyiz itirazı yerindedir. Kabulüyle hükmün açıklanan nedenle HUMK.'nun 428. maddesi gereğince (BOZULMASINA), peşin harcın iadesine 24.01.1980 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.
