 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
1. Ceza Dairesi
E: 1980/3186
K: 1980/3756
T: 22.09.1980
DAVA : Nüvit'i kasten öldürmeye tam derecede teşebbüsten, Erol'u da bir hafta iş ve gücünden kalacak şekilde çakı bıçağıyla yaralamaktan sanık Orhan'ın yapılan yargılanması sonunda; hükümlülüğüne ilişkin (Denizli 1. Ağır Ceza Mahkemesi)'nden verilen 19.03.1980 gün ve 110/72 sayılı hükmün Yargıtay'ca incelenmesi sanık tarafından istenilmiş, koşulu yerine getirilmiş olduğundan dava dosyası C. Başsavcılığı'ndan tebliğname ile dairemize gönderilmekle incelendi ve aşağıdaki karar tesbit edildi:
KARAR : 1- Ağır ceza mahkemesinde davayı takip eden avukat Kadir'e 04.06.1980 tarihinde yapılan tebligat üzerine sanığın bu vekili hükmü 05.06.1980 tarihinde süresinde temyiz etmiş olmasına göre temyizen süresinde olduğu kabul edilmiş, bu nedenle tebliğnamedeki, davayı sadece asliye ceza mahkemesinde takip edip ağır ceza mahkemesinde takip etmemiş olan avukat Hüsamettin'e 04.04.1980 tarihinde yapılan tebligatın temyiz süresine mebde kabul edilerek temyiz dilekçesinin reddi gerektiği şeklindeki düşünceye iştirak edilmemiştir.
2- Toplanan deliller karar yerinde incelenip, sanığın suçlarının sübutu kabul, oluşa ve soruşturma sonuçlarına uygun şekilde mağdur Erol'a karşı vaki suçunun niteliği tayin kılınmış, savunması inandırıcı gerekçelerle reddedilmiş, incelenen dosyaya göre verilen hükümde bozma sebepleri hariç bir isabetsizlik görülmemiş olduğundan sanığın olayda meşru savunma hali olduğuna ilişen ve yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddine. Ancak;
A) Olay günü karşıt görüşlü olan mağdurların ve arkadaşlarının toplu halde sanığın oğlu Adnan'a saldırarak onu döğmeye başlamaları üzerine oğlunu bu toplu saldırıdan kurtarmak amacını güden sanığın mağdur Nüvit'e karşı tek darbe ile yetinmesi öldürme kastı olmadığını açıkca göstermesine rağmen sanık hakkında bu mağdura karşı vaki eyleminden dolayı TCK'nun 456/2, 457/1. maddeleri yerine 448, 62. maddelerle ceza tayin edilmesi,
B) Mağdurların ve arkadaşlarının sanığın oğluna karşı vaki toplu saldırılarının, baba olan sanık lehine 51/2. maddenin uygulanmasını gerektirdiğinin düşünülmemesi,
SONUÇ : Yasaya aykırı, sanığın temyiz itirazları bu itabarla yerinde görüldüğünden hükmün bu sebeplerden (BOZULMASINA), depo parasının geri verilmesine 22.09.1980 günü oybirliğiyle karar verildi.