 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
12. Hukuk Dairesi
E: 1980/9514
K: 1981/1448
T: 16.02.1981
DAVA : Yukarıda tarih ve numarası yazılı merci kararı alacaklı vekilleri tarafından temyiz olunması üzerine bu işle ilgili dosya mahallinden daireye 18.12.1980 tarihinde gönderilmiş olmakla okundu ve gereği görüşülüp düşünüldü:
KARAR : TTK.'nun 9. maddesinde açıklandığı gibi ticari işlerde temerrüt faizi % 10'dur. Senet keşidecisinin temerrüt ismi yönünden sorumluluğunda bu nisbet uygulanır.
Ciro, lehtarın bonodan doğan haklarını devreder. bu haklar bonodan ve senetten doğan haklardır. Ciro ile senetten doğan haklardan fazlasının devri düşünülemez. Bu ilkeden hareketle lehtarın keşideciden isteyebileceği faiz oranı % 10 olduğundan hamilin de hakkı bu nisbetle sınırlıdır. Nitekim TTK.nun 690. maddesi yoluyla uygulanması gerekli aynı yasanın 637. maddesinde özel hüküm konarak hamilin % 10 faiz isteyebileceği hükmü getirilmiştir. Hamilin gerçek kişi veya tüzel kişi olması (Banka) yönünden bir ayrım öngörülmemiştir.
TTK.nunun 1461. maddesinde (9. maddenin 2. fıkrasındaki miktardan fazla temerrüt faizi ödenmesini derpiş eden mukaveleler 8. madde hükümlerine tabi olduğu gibi ödeme yerinde banka iskontosu % 10'dan ziyade olduğu takdirde temerrüt faizi iskonto miktarına göre de istenebilir) demekte ise de bu hükmü ancak mukaveleye bağlı ilişkilerde uygulanabilir. Aktin tarafı olmayan keşideci hakkında uygulanmaz.
Takip dayanağı senetlerde lehtar (K.P.Fabrikası A.Ş.) olup bunun tarafından takip yapan Pamukbanka teminat cirosu ile verilmiştir. Keşideci ile takip yapan banka arasında akdi bir ilişki yoktur. Bu nedenle TTK.nunun 1461. maddesi uygulanamaz. Alacaklı hamil bankanın cirantası olan senet lehtarı ile arasındaki kredi mukavelesi ile bu mukavelenin tarafı olmayan senet keşidecisini zorunlu tutmak mümkün değildir. Akit taraflarını ilgilendirir.
SONUÇ : Açıklanan nedenlere, merci kararında yazılı gerektirici sebeplere binaen varit olmayan temyiz itirazlarının reddiyle merci kararının İİK. 366 ve HUMK. 438. maddeleri uyarınca ONANMASINA, 500 lira onama harcının temyiz edenden alınmasına, peşin harcın mahsubuna, 16.2.1981 gününde oybirliğiyle karar verildi.